‘Vragen, verwondering én waardering van kinderen’

Wat een noodweer! Van Dam reageerde alsof boeren geen mensen zijn; een schoolklas gaf ons wél waardering.

Voor de derde keer deze zomer hebben we het BBQ-seizoen voor geopend verklaard. Al twee keer eerder hebben we heerlijk buiten kunnen eten, helaas een beetje weinig gezien het feit dat het al juli is. Het schijnt een normale zomer te zijn, maar toch mis ik de warmte. De rust van een paar dagen stabiel weer om te kuilen en die lome avonden buiten. En van die verbrande koppen bij een festival.

Die laconieke houding van staatssecretaris

Weerpraatjes genoeg de afgelopen weken met als dramatisch hoogte-, zo u wilt dieptepunt, het noodweer in Zuid-Nederland. De foto’s en video’s die ik binnenkreeg via krant, tv en social media, bezorgden me koude rillingen. Voor sommige ondernemers is de enorme hoeveelheid regen misschien het einde van hun bedrijf. In elk geval van hun oogst. En dan die laconieke houding van onze staatssecretaris.

Misschien vind ik dat nog wel het ergste van alles. Dat het weer onvoorspelbaar is en er soms echt met recht sprake is van noodweer, is iets wat we niet kunnen beïnvloeden. Maar een handreiking, een warm gebaar naar de getroffen gebieden? Hoeveel moeite is dat? Misschien heeft hij zich ook wel ingezet, maar dat is in ieder geval niet zichtbaar gemaakt. Jammer, gemiste kans. En deze houding meten meer politici zich aan. Beetje ver van de realiteit. Alsof boeren geen mensen en ondernemers zijn, maar een bedreiging voor een soort ot-en-sienplaatje, dat denk ik nooit heeft bestaan. Maar wij werken aan dat plaatje, zij het op een moderne manier.

Vragen, verwondering en waardering van kinderen

We hebben een conventioneel bedrijf met 200 melkkoeien die we niet weiden. Op een aantal vernuftige zaken na als een mestrobot, draaimelkstal, voorkoeler, nieuwe jongveestal, ‘groenevlag’-vloer en kuilbulten die van twee kanten aanrijbaar zijn, zijn we hier niet heel erg bijzonder. De EHS is een irritant gegeven, net als twee mensen uit de straat. Verder staat de melkprijs ook bij ons onder druk en is de eerste snede een beetje te nat in de bult gekomen. En toch vindt iemand uit ons dorp die werkt bij onze voerleverancier het de moeite waard om met een klas kinderen te komen kijken.

Ze vonden het geweldig. Zoveel vragen, zoveel verwondering en ook: zoveel waardering. Geen wanklank over zielig dat de koeien binnen staan of discussies over kalf-koe en milieu. Hoogstens viel ons trekkermerk niet bij iedereen in de smaak.

Het was heel fijn om zo eens een rondleiding te mogen geven. We zijn begonnen met een filmpje dat we ooit hebben gemaakt over inkuilen, hebben ze heerlijke kaas laten proeven (bord was helemaal leeg) en we dronken samen lekkere verse producten van onze melkfabriek. We bekeken de trekkers in de schuur en de jonge katjes. En uiteindelijk natuurlijk de koeien, de kalfjes, de pinken en vaarzen. De jeugd heeft de toekomst. Gelukkig maar.