‘Ruimte voor nieuwe boerenleenbank’

Nu Rabobank zich niet meer richt op standaardleningen is het tijd voor een nieuwe boerenleenbank.

Rabobank zegt het nu zelf: “Wij willen boeren helpen een passende financiering te vinden voor hun bedrijf.” Maar dan komt de aap uit de mouw. Ze zeggen: We kijken verder dan onze eigen winkel. We richten ons niet meer op de standaardleningen, maar denken mee aan een passende financieringsmix voor de boer en ook andere ondernemingen.

Au…

Rabobank financiert niet, maar bemiddelt

Laat mij nu net altijd gedacht hebben dat de Rabo er was voor de financiering van ons bedrijf. Daar is het bij de vroegere Boerenleenbanken mee begonnen. Om de boeren uit de handen van woekeraars te houden werd de Raiffeisen Boerenleenbank opgericht, de voorganger van Rabobank. De doelstelling was nobel: ‘Een kredietsysteem dat de boer in de strijd om zijn bestaan te goede komt en sociaal en nuttig is.’

Nu worden we teruggeworpen naar de tijden van vroeger. De Rabo trekt zich terug en bemiddelt in het vinden van financiers. Stapelen van financieringsvormen, noemen ze dit.

Boer is niet meer nodig

Voor mij is dit het langzaam afscheid nemen van de wortels die geleid hebben tot de machtige organisatie Rabobank. De boer is niet meer nodig. De risico’s worden groter en wat is dan gemakkelijker om die af te schuiven op andere financiers? Het fenomeen crowdfunding wordt gebruikt als nieuwe mogelijkheid om de boer te financieren, onder regie van de Rabo, die er natuurlijk wel voor zorgt zelf de krenten uit de pap te vissen.

Begrip voor situatie klant

Nee, het wordt tijd voor wat anders. Er moet een initiatief komen om een nieuw soort boerenleenbank op te richten. Gewoon volgens het oude model van een eeuw geleden. Dat het kan zien we aan de RegioBank, die groeit als kool. Dicht bij de mensen, begrip voor de situatie van de klant.

Daar zitten we om te springen, nu de Rabo zich terugtrekt. Gewoon boeren financieren met geld uit de omgeving. Dat zal veel boerengeld kunnen zijn. Er komen nogal wat stoppers en die kunnen met de verkoop van grond en straks fosfaatrechten nogal wat geld naar de bank brengen. Wat is dan mooier dan dat het weer gebruikt wordt door boeren? Voor een redelijke vergoeding, geen woekerrente.

Wie neemt het initiatief?

Grote vraag: wie neemt het initiatief? Bijvoorbeeld door een nieuwe coöperatie op te richten? Hebben we nog dezelfde durf als onze voorouders?