‘Zwavelbemesting op grasland is geen luxe’

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: besparen op de bemesting van grasland kost veel geld! Natuurlijk helpen alle kleine beetjes als de inkomsten fors dalen.

Alle uitgaven moeten tegen het licht worden gehouden. Iedere leverancier is overtuigd van zijn eigen gelijk en hoopt vurig dat zijn product deze screening overleeft. Dat geldt ook voor kunstmest.

In tegenstelling tot in de akkerbouw, werd gewasvoeding al op grote schaal verwaarloosd door melkveehouders en hun adviseurs. De focus ligt in de stal: koeien kijken en rantsoenberekeningen. Niet voor niks natuurlijk, maar er blijft geen tijd over voor een goed gesprek over de eigen productie van ruwvoer. In de rantsoenberekening loop je er wel tegenaan: te weinig eiwit in de kuil en in het verse gras. Niet getreurd: bijsturen is een fluitje van een cent. Het effect op de kosten wordt ongezien voor lief genomen. Probleem opgelost.

Blind advies opvolgen

Wat ook niet helpt zijn artikelen dit voorjaar waarin het nut van zwavelbemesting werd betwijfeld. Ik had niet verwacht dat dit advies zo massaal blind zou worden opgevolgd. Evengoed kan het advies om blind te strooien ook alleen van een blinde komen. Dat is niet het doel en hoeft niet. Wat we ons in Nederland zelden meer realiseren is de enorme luxe van ‘gratis’ advies op maat voor iedereen. Dit is geen excuus om de kennis willekeurig te laten aanwaaien. Vraag door! Prikkel de onderlinge discussie. Gebruik je adviseur écht en daag hem/haar uit. Daarmee komt de sector en vooral jijzelf verder. De kennis is er in overvloed, maar wie niet vraagt, wie niet wint.

Investeren in hoogwaardig ruwvoer wil toch iedereen? Dan kun je pas echt kosten besparen. De grond is al betaald/gratis, maar simpelweg te duur om alleen ‘prik’ te telen. Een aardappelteler hoef je dat niet te vertellen. Hij huurt vaak en moet dus direct betalen. Hij moet maar raden wat er onder de grond groeit, maar doet desondanks met zijn adviseur alles om er het maximale uit te halen.

Stikstof optimaal benutten

Grasgroei is in de basis een heel simpel proces. Hoe meer stikstof, hoe meer gras en eiwit. Dat weet iedereen. Gebruiksnormen beperken het gebruik van stikstof en beperken dus het eiwitgehalte. Komt daar nog een zwavelgebrek overheen, dan kan de stikstof niet efficiënt worden omgezet in eiwit. Dit kost zowel opbrengst als eiwit. Een gegarandeerd aanbod van zwavel is de goedkoopste manier om de stikstof optimaal te benutten. Door uitspoeling in de winter en langzame mineralisatie in het voorjaar, zijn vooral de eerste en tweede snede gevoelig voor zwavelgebrek. Mest bevat veel zwavel, maar die komt pas later vrij. Een N+S meststof is inderdaad een extra kostenpost. Maar reken eens uit hoeveel eiwit je kunt bijkopen van €5-€10/ha. Conclusie mag duidelijk zijn: dat kun je zelf veel goedkoper produceren!

Dit verhaal komt niet uit de lucht vallen: gisteren stuurde Eurofins Agro (Blgg) een schokkend persbericht de wereld in: ‘Helft grasland kampt met zwaveltekort. […] Het is verstandig om nog voor de tweede snede zwavel bij te bemesten.’

Kijk kritisch naar je graslandmanagement en laat het gras niet ‘vanzelf’ groeien. Zoals de Engelsen zeggen heb je een keuze: grow grass or let it grow? Ik wist het wel.