Foto: Bert Jansen AlgemeenOpinie

‘Te weinig, of teveel voorzorgsmaatregelen tegen waterschade?’

Waarom in het ene gebied wateroverlast wel voorkomen wordt, en in het andere niet.

We hebben afgelopen maandag eindelijk eens weer wat regen gehad. Na een paar weken van droog weer waren tuin, land en natuur er wel aan toe. Soms was er wel regen in de buurt, soms was de bliksem te zien, maar regenen, ho maar. Dat het hier zo droog is, komt doordat we net achter de Drentse Hondsrug wonen. Buien uit het Zuidwesten zoeken een laag punt van die rug om verder oostelijk te trekken, en bij ons is de rug net wat hoger dan in de omgeving. Het is een ruggetje van niks, maar de invloed op het weer is best groot.

Voorzorgsmaatregelen

Hoe anders was het afgelopen weken in Brabant en omgeving. Daar viel soms in korte tijd heel veel regen. Ook vanuit Drenthe was op Buienradar te zien dat donkerrode vlekken urenlang op dezelfde plaats bleven hangen. Het gevolg was dat straten en landerijen onderliepen. Boeren in dat gebied dreigen nu met claims tegen het waterschap ter plaatse, omdat die hun zaakjes niet op orde zouden hebben. Het gaat deels om onvoldoende onderhoud. Maar de kern is dat het waterschap onvoldoende voorzorgsmaatregelen genomen zou hebben tegen de gevolgen van het veranderende klimaat. Het is het goed recht van ondernemers om procedures te beginnen als hun bedrijf in gevaar komt. En van de juridische kant van het verhaal heb ik verder geen verstand. Wat ik wel weet is dat het waterschap bij mij in de buurt juist heel veel voorzorgsmaatregelen genomen heeft, zoveel, dat boeren daar juist niet zo blij van werden. Zo zijn er grote buffergebieden aangelegd om de te verwachten watervloeden in goede banen te leiden. En dus is de vraag waarom dat in Brabant en Zeeland niet is gebeurd.

Maatregelen

Het water uit mijn buurt wordt afgevoerd via riviertjes en kanalen die door de stad Groningen lopen. Wateroverlast is dan meteen ook stedelijke overlast. In 1998 dreigde een van de grootste ziekenhuizen van Groningen onder te lopen. En het Groninger Museum, dat nota bene in het water is gebouwd, moest spoorslags worden ontruimd. In 2012 dreigde er weer zoiets, maar die keer bleef het bij dreiging. De stedelijke overlast heeft tot heel veel maatregelen geleid. Dat het in 2012 goed ging is vooral te danken aan de opvanggebieden die na 1998 zijn aangelegd.

Blijft voor mij wel de vraag welke sufferd een museum met kostbare schilderijen in het water bouwt, met ramen net boven de waterspiegel. Iets dergelijks geldt natuurlijk voor boeren die dure producten verbouwen op plaatsen die overstromingsgevoelig zijn. Maar in het geval van de wateroverlast in het Zuiden gaat het toch vooral om gewone maïs en grasland. Voor de Brabantse boeren was het beter geweest als niet alleen hun land, maar ook het stedelijk gebied van Venlo en Roermond ondergestroomd was. Dat had de kans op passende maatregelen zeer vergroot.

Beheer
WP Admin