Foto van een fjord, overigens niet de fjord Tinus van columnist Conny Hop.<br /><em>Foto: Henk Riswick</em> AlgemeenOpinie

Een eigen paard, een droom die uitkwam

‘Vroeger was ik een echt paardenmeisje’. Een oude droom is werkelijkheid geworden voor columnist Conny Hop. ‘Ik heb mijn liefde voor paardrijden weer opgepakt. Met een eigen paard!’

Vorige keer heb ik verteld over een van mijn dromen, een kookworkshop met een paar boeren. Die droom is inmiddels uitgekomen. ­Onlangs heb ik besloten een andere droom te verwezenlijken. Die droom bestaat al langer.

Een echt paardenmeisje

Vroeger was ik een echt paardenmeisje. Ik zat altijd op de manege. Heb er koffie en bier leren drinken. Ik heb er stallen uitgemest, geholpen met de lessen en natuurlijk was ik altijd in de weer met de pony’s, later met de paarden. Ik vond het enorm als ik een nieuwe rijbroek had of een gave zweep, als ik achter de bar mocht helpen of in alle vroegte op de fiets naar de manege reed voor een wedstrijddag. Mijn ouders kwamen vaak kijken, mijn moeder altijd met haar rug naar de bak want ik was nogal een durfal. Ik reed vaak de jonge paarden in, zorgde dat er een stuur, rem en gaspedaal op kwam. Lekker springen en hard in galop.

Marktplaats afstropen, op zoek naar een paard

Daarna kwam de studententijd en een kwetsuur aan mijn enkel, waardoor het paardrijden naar de achtergrond verdween.

Maar nu woon ik al ruim zeven jaar vlakbij een bos met vele kilometers aan ruiterpaden en paden voor aanspanningen. Onze boerderij met 45 hectare huiskavel heeft alles bij de hand voor een goed paardenhuis. Dus sinds afgelopen oktober stroopte ik Marktplaats af, op zoek naar een paard. Er kwam maar één woord in mijn zoektermen voor: bomproof, een hip woord voor een rustig paard dat nergens van schrikt.

De vrij grote fjord Tinus

Voor een paardenmeisje ben ik inmiddels vrij bejaard, dus was ik op zoek naar een paard dat rustig is en blijft, dat ik ook af en toe kan laten staan én dat geschikt is voor kinderen. Op 19 december was het zover en hebben we mijn ­allereerste eigen paard gekocht. Een vrij grote fjord, genaamd Tinus. Superbraaf, beetje traag volgens zijn vorige eigenares, elf jaar en dus perfect voor mij. En nu is het zover. Na het aanschaffen van een zadel, allerlei ingewikkelde ­dekens, eigen rijtenue en het leren kennen van elkaar, rijd ik nu elk weekend een grote buitenrit. Door de week rijd ik met de trailer en Tinus naar een binnenbak hier in de buurt. En als ik aan het werk ben, komt er iemand om hem te longeren.

Een paard bezitten leidt tot leuke contacten

Het hebben van een paard blijkt ook een uitermate sociale aangelegenheid. Ineens komen hier op paardrij-afstand allerlei leuke mensen met een paard tevoorschijn. Vandaag heb ik met drie mensen uit de buurt een rit gemaakt. Het sneeuwde, ik voelde mijn tenen niet meer, mijn jas lekte door en Tinus moest even aan z’n nieuwe vrienden wennen. Maar wat heb ik ­genoten. Lekker de natuur in, beetje keuvelen en natuurlijk de laatste buurtroddels doornemen. Ik ben er blij mee. Dromen laten uitkomen, voor zover je dat in de hand hebt, het is echt de moeite waard.

Beheer
WP Admin