Brabantse innovatie

De provincie Noord-Brabant stopt veel geld in innovatie, terwijl geld voor sloop beter zou helpen.

Een paar dagen geleden heeft het provinciaal bestuur van Noord-Brabant de ‘Actualisatie Uitvoeringsagenda Brabantse Agrofood 2020‘ uitgebracht. Het was even zoeken op hun website. In de lijst met onderwerpen die op de openingspagina vermeld wordt, is het woord ‘Landbouw’ niet te vinden. Ook ‘Varkens’ komt er niet in voor. Wel komen de treffers ‘Beeldcultuur’ en ‘Fiets’ langs; in de ogen van de Brabantse bestuurders klaarblijkelijk zaken waar de inwoners echt wakker van liggen. En ik geef toe, ik vond ook de term ‘Agrofood’, maar ook onder dat kopje duurde het even voor ik het nieuwe beleidsstuk gevonden had.

Innovatieve regio

Het Brabantse bestuur wil dat de provincie een van de meest duurzame en innovatieve regio’s in Europa wordt op het gebied van agrofood. Daarvoor wordt een hele waslijst aan maatregelen aangekondigd, gefinancierd met provinciaal geld. Een landbouwinnovatiecampus, een cross-over van voeding en gezondheid (naarmate ik er langer naar kijk, begrijp ik er minder van), klantwaardeprojecten (idem), nieuwe verdienmodellen, en nog veel meer. Het zijn vooral zaken waar een provinciaal bestuur zich niet mee moet bemoeien. Gelukkig wordt veel in handen gelegd van ZLTO en de Brabantse Ontwikkelingsmaatschappij, zodat de politiek niet al te uitbundig hobby’s kan gaan uitoefenen.

De lessen in het beleidsstuk

Toch is de kern van het provinciale beleidsstuk niet slecht, ook al wordt alles voorzichtig verwoord. Het basisprobleem van de varkenshouderij in Brabant en omgeving is dat er teveel varkens op een kluitje zitten, met veel overlast voor de burger, en overheidsbeleid dat de overlast moet beperken. Dat beleid zorgt voor een hoge kostprijs van varkensvlees. Mestafvoer en -verwerking, dure vergunningen, luchtwassers, dure stallen, noem maar op. Die hoge kostprijs kan niet worden goedgemaakt met basisbulkproductie. Dat is dan ook de reden dat het Brabantse document bol staat van termen als innovatie en verdienmodel. Dat gaat zelfs zo ver dat er een soort van Brabants streekproduct gelanceerd wordt, Brabant Quality. Allemaal mooie woorden en plannen, en er zal vast wel een aantal bedrijven zijn die mooie producten voor mooie markten gaan ontwikkelen, ook zonder beleid trouwens. Het eind van het liedje zal echter zijn dat een aanzienlijk deel van de bedrijven niet in staat zal zijn die mooie producten en markten te bereiken. Die zullen vroeg of laat stoppen. Het provinciaal bestuur zegt dat met zoveel woorden ook, maar wel erg voorzichtig. Wat dus echt op de weg van het provinciaal bestuur ligt, is een goede stop- en sloopregeling. Over verdienmodellen en keurmerken gaat de provincie niet, over de omgeving heeft ze wel wat te zeggen. Maar ja, sanering en sloop klinkt niet zo sexy als cross-over, partnership of innovatie.