Geld gaat voor principes bij Rabo

De Rabobank gaat voor meer duurzaamheid, samen met de klanten. Dat staat in de strategische nota ‘Samen duurzaam sterker’. Mooie woorden, een rapport vol.

Zoals: “Duurzaam wordt nog nadrukkelijker een integraal onderdeel van de dienstverlening, binnen en buiten Nederland.”

Voorbeeldfunctie

Dat is de door hun zelf verspreide theorie. Ze vinden dat ze een voorbeeldfunctie moeten vervullen. Ze zeggen duurzame klantfoto’s van de bedrijven, die ze financieren, te willen maken om samen met die klant de ambities waar te maken.

Rabo steekt geld in megabedrijf Oekraïne

Mooie woorden. En dan lees je plotseling dat de Rabo het grootste pluimveebedrijf in Oekraïne mede uit de grond stampt. Maar liefst €40 miljoen steken ze in het bedrijf, dat straks 900.00 ton pluimveevlees gaat produceren.

Een belangrijk deel van de hele productie in Nederland.  Dat wordt voor een groot deel geëxporteerd, ook naar Europa. Driekwart van de 16.000 ton, die naar Europa ging, kwam in de schappen van de Nederlandse supermarkten terecht. Een regelrechte concurrent van onze pluimveehouders, die aan veel strengere welzijnseisen moeten voldoen.

Nederlandse boer dupe van plofkippenfabriek

Wat ben ik het – bij uitzondering – eens met Wakker Dier. Die verwijt de Rabo miljoenen te pompen in een plofkippenfabriek in Oekraïne, waar Nederlandse boeren de dupe van worden. De kostprijs van pluimveevlees ligt daar ver onder de Nederlandse, mede door de regelgeving, die daar veel soepeler is.

Bank met twee gezichten

Daar gaat het principe van de Rabo, de bank met twee gezichten. Duurzaamheid in eigen land preken en elders pluimveefabrieken helpen uit de grond te stampen, die de boeren hier beconcurreren. Natuurlijk, de boeren in Oekraïne zullen zeker volgens de daar geldende regels handelen. Alleen die zijn er bijna niet.

Principes opleggen aan goedwillende klanten

Het meest steekt me echter het vrome principe, terwijl in de praktijk het slijk der aarde wint van duurzaamheid. Als de verdorvenheid zover gaat, zou het de beleidsmakers van de bank – en ook andere banken – sieren hun principes niet aan goedwillende klanten in eigen land op te leggen. In het buitenland doen ze dat kennelijk niet. Dit kun je moeilijk visie noemen.