Vrouwelijke consument is bewust en bepalend

Vrouwelijke studenten blijken heel bewuste eters, mannelijke studenten kiezen voor gemak.

Eén keer per jaar organiseer ik, samen met de buuruniversiteiten van Oldenburg en Bremen een studentenproject. Studenten van de drie universiteiten doen dan gezamenlijk onderzoek. Het kost ze veel ge-e-mail, en wat gereis, maar dankzij goedkope buslijnen tussen Groningen en vliegveld Bremen zijn de kosten te overzien. Na afloop organiseren we een dag om alles te presenteren en te bepraten.

Grote verschillen

Dan is de begeleidende staf ook aanwezig. Die benut de tijd mede om afspraken te maken voor volgend jaar. Dat is wel nodig, want de eisen aan zo’n project verschillen per universiteit, en de indeling in de tijd helemaal. De Duitsers hebben twee semesters, met twee lange pauzes, augustus-september en februari-maart. Wij hebben vier halfsemesters, met alleen een pauze in juli-augustus. Dankzij de EU is het aantal studiepunten dat een student krijgt voor een afgeronde cursus gelukkig wel hetzelfde, zelfs in heel Europa.

Voetafdruk ligt elders in de wereld

Dit jaar was het gemeenschappelijke thema de ‘Campus foodprint’. Oftewel, wat eten studenten, waar eten ze, waar komt dat voedsel vandaan, wat kost het en wat voor eten willen ze het liefst? De term ‘foodprint’ was een knipoog naar ‘footprint’, voetafdruk in het Nederlands. Dat begrip geeft aan hoeveel grondstoffen en grond er ter plaatse en elders nodig zijn om iets te maken. Voor Nederlands of Duits varkensvlees bijvoorbeeld is dat deels lokaal, zoals grondstof voor energie, inputs voor slachterijen en grond voor het wegwerken van de mest. De rest van de voetafdruk ligt elders in de wereld, vooral in de vorm van grond en inputs voor geïmporteerd veevoer.

Alles biologisch in Duitse universiteitskantines

Het project leverde allerlei aardige informatie op. Zo is in Duitse universiteitskantines alles biologisch, omdat de kantines door één nationale organisatie beheerd worden. Hoezo keuzevrijheid? Onderdeel van het project was dat in kantines als proef producten werden aangeboden waarop te lezen was of het lokaal geproduceerd was. Het leidde niet tot hogere omzet. Dat laat weer eens zien dat het aan de man brengen van dergelijke producten meer een kwestie van communicatie dan van aanbod is. Dat moeten boeren en bedrijven die ‘goede’ producten willen verkopen zich goed realiseren. Het gaat meer om het verhaal dan om het product.

Toekomstige kokkinnen zijn bewuste consumenten

Ook bleek er in beide landen een groot verschil te zitten tussen het eetgedrag van jongens en meisjes. Jongens eten in de kantine en ze maken zich niet druk om wat ze eten. Meisjes koken veel meer zelf en zijn zich meer bewust van wat ze kopen, koken en eten. Uit ander onderzoek is bekend dat in gezinnen vooral de vrouw nog steeds bepaalt wat er op tafel komt. Weet dus dat die toekomstige kokkinnen heel bewuste consumenten zijn. Daar krijgt de sector nog werk mee.