Franse boer voert actie, Nederlandse poldert

Boerenprotest loont, althans in Frankrijk. Na dagenlange acties, blokkades en protesten trekt de Franse regering de portemonnee.

Minister Stéphane Le Foll van landbouw presenteerde woensdag het door president Francois Hollande toegezegde noodplan. De sector kan €600 miljoen aan schuldverlichting, uitstel van betaling en lastenverlichting tegemoet zien. Volgens Le Foll staat één op de tien veehouders op de rand van bankroet.

Het boerenprotest richt zich op Brussel, handel en supermarkten. De inkomenssteun is drastisch teruggeschroefd. Boeren ervaren de concurrentie uit met name Oost-Europa als oneerlijk. Zij verwijten verder handel en retail dat zij het geld opstrijken van recente prijsstijgingen in winkels.

De vraag is wat Fransen de straat opdrijft, daar waar in Nederland de crisis zich in stilte voltrekt. In de glastuinbouw en varkenshouderij is het al tijden bar; in de akkerbouw en de zuivel zijn de prijzen slecht. De laatste echt harde acties dateren uit de jaren negentig. Het antwoord is simpel: in Nederland boeren ondernemers. En ondernemers gaan niet de straat op. Zij richten zich op de markt, én zij polderen. Neem de ingrijpende fosfaatwetgeving. Zelfs de vakbond NMV zit bij staatssecretaris Dijksma aan tafel.

De vraag is niet of het ene goed of slecht is. Het is een cultuurverschil. Polderen loont in Nederland beter dan het voeren van harde acties.