Duurzame oplossing voor Griekse crisis?

De eurocrisis van afgelopen maanden heeft duidelijk aangetoond dat Europa niet gebouwd is op onderling vertrouwen. Tevens is duidelijk geworden dat één munt ook nog niet betekent dat er één politiek beleid is. Wie nu denkt dat via de EU en de euro de wereld vrediger is geworden en dat oorlog op ons continent niet meer voorkomt, komt echt bescheten uit.

De oplossing van de eurocrisis is wederom niet meer dan voor een gigabedrag tijd kopen. Als onze regeringsleiders nu echt denken dat met deze miljardensteun de Grieken van de ene dag op de andere hun leefstijl gaan wijzigen en vrijwillig belasting gaan afdragen, komen ook zij bescheten uit. Een leefstijl die misschien wel eens kan voortvloeien uit hun geloofsovertuiging waarbij je voor jezelf moet zorgen en niet direct verantwoordelijk bent voor de ander. Laten we wel zijn, de Russen hebben hetzelfde geloof en dezelfde levenshouding. Niets mis mee, maar voor ons Noord-Europeanen onbegrijpelijk. Dit zal het dan ook moeilijk zo niet onmogelijk maken om één monetaire unie van Europa te maken.

Vertrouwen in euro neemt verder af

Voor mij betekent deze munt niet meer dan een ruilmiddel. De waarde ervan hangt af van het vertrouwen dat andere landen hebben in de Europese economie. Tot nu toe is de waarde van de euro nog bepaald door de sterke economie in Noordwest-Europa, maar als we doorgaan met steun en nog eens steun aan het Zuiden van de muntunie zal de rest van de wereld zijn vertrouwen verliezen in de euro en daarmee in onze sterke economie. Ik denk dat eerder de burgers in landen als Duitsland, Benelux, Frankrijk en de Baltische staten hun vertrouwen in Europa opzeggen en dit duidelijk maken door anti-Europapartijen aan de macht te helpen. Dit kan en mag toch niet gebeuren lijkt me. We hebben met elkaar zoveel voordeel van de EU en dat is gegroeid zonder euro. Zou dat nu ineens stuk zijn als de euro wegvalt of vervangen wordt door waarde gekoppelde munten voor de sterke landen, zoals voor de euro de gulden zijn waarde ontleende aan de Duitse mark?

Sterk maken voor één Europa

Zolang we niet van plan zijn één financieel, sociaal en belastingbeleid in Europa te organiseren, maar allemaal onze soevereiniteit en onze buitenlandse politiek willen houden, wordt Europa nooit de sterke macht met een sterke munt die leiders voor ogen hebben. We hebben het gezien tijdens de Krim-annexatie en de onrusten in Oekraïne hoe moeilijk het was om de neuzen dezelfde kant op te krijgen en als één blok op te treden. Zolang we allemaal nog denken ‘Hoe kan ik er munt uitslaan ten koste van de ander?’, is gemeenschappelijk optrekken onmogelijk want de tegenpartij speelt je tegen elkaar uit.

Voedselhulp betaald door de Europese belastingbetaler

Ik lees maandag 20 juli in de krant ‘Banken in Griekenland weer open’ en ‘7 miljard lening afgelost door Griekenland’. Ik vraag me af wat deze aflossing oplevert, gedaan met een nieuwe schuld. Verplaatsen we de schuld van de ene schuldeiser naar de andere schuldeiser? Dat de burgers weer kunnen pinnen is natuurlijk fantastisch, dan kunnen ze weer Nederlandse kaas kopen met dit deels uit Nederland geleende geld. Voor ons brengt dit weer omzet en geld in het laatje. Helaas dit geld komt uit ons laatje. Deze handel staat dan ook gelijk aan voedselhulp betaald door de Europese belastingbetaler en de winst gaat naar de handelaren. We steunen dus niet de Grieken maar onze eigen en andermans handel en industrie. Hoe krom wil je het hebben.

Aanpassen van de Griekse leefstijl

Zolang de Grieken niet van plan zijn hun leefstijl aan te passen, zodat de schatkist regelmatig gevuld wordt en de burgers niet na afstuderen direct met pensioen (2 x onze AOW) gaan, kan het beter worden. Helaas zijn er te veel heel arme Grieken en veel te veel heel rijke Grieken die net als de Russen ‘vergeten’ hun belasting af te dragen en hun kapitaal elders onderbrengen. Daarvoor worden ze niet gestraft of aangepakt. Met deze diep gewortelde mentaliteit komen ze nooit uit de financiële ellende. Willen ze toch veel geld om handen hebben, dan kunnen ze dit alleen bereiken via devaluatie van hun munt. Hun munt die hebben ze niet, ze hebben onze munt en die willen we toch graag in de benen houden.

Willen we de Grieken blijven ondersteunen?

Het is niet de vraag ‘Wat kost een Grexit’, maar meer ‘Hoeveel zijn wij bereid toe te leggen op het voorkomen van de Grexit?’. Willen wij tot in lengte van jaren de Grieken financieel ondersteunen via een sociale uitkering.

Ik denk dat we moeten erkennen dat de euro in de huidige vorm een flop is. De euro is ons met valse voorwendselen aangepraat. Europa is reeds meer dan 60 jaar onderweg om een economisch machtsblok te worden. Dit ging goed tot het moment dat de Sovjetunie instortte en we om politieke redenen Midden-Europa à la minuut moesten ‘inlijven’. Hetgeen betekende een straatarm Europa en een rijk Europa onder één en dezelfde vlag. Is hier de West-Europese burger beter van geworden? Valt te bezien. Hij heeft belasting moeten betalen aan Brussel om de armen vooruit te helpen, hij heeft zijn arbeidsplaats zien vertrekken naar het lagelonen-Europa. Dit alles in enkele jaren, er was / is geen tijd om hier op in te spelen.

Eén soeverein Europa

Zet de eurocrisis bij dit alles, dan moet er nog heel wat ouzo door onze kelen stromen en nog heel veel sociale onrust worden opgelost, willen we al deze ongelijkheid vlak strijken. Misschien moeten we wel één soeverein Europa maken met gelijke sociale en fiscale wetgeving, die ook met één tong spreekt als het gaat over buitenlands beleid.

Het lijkt een utopie, een droom, die nog geen enkele wereldleider is gelukt zonder gebruik making van militaire macht. Ook dan zijn deze machtsblokken geen lang leven beschoren als ze niet de mensen een beter leven bieden. Beloven alleen helpt niet, dat leert ons de geschiedenis.