Duurzame soja vooral Hollands feestje

De Nederlandse veehouderij haalt de intentie van 100 procent verantwoorde soja in 2015 niet. Staatssecretaris Sharon Dijksma van Economische Zaken velt dit oordeel in een brief aan de Tweede Kamer.

Is het een schande? Nee. Het project duurzame soja is vooralsnog vooral een Nederlandse feestje.

Een compliment is op zijn plaats voor de zuivelsector die wel aan de taakstelling voldoet. Ook de eiersector is hard op weg. De varkens- en vleeskuikensector blijven achter. De reden is simpel. Soja maakt een groter deel van de kostprijs – lees voer – uit, en de sectoren krijgen het niet terug in de opbrengstprijs. Afnemers betalen niet extra. Sterker nog: de positie ten opzichte van buitenlandse concurrentie is slechter. De motivatie om in deze tijd van smalle marges iets extra’s te doen is er niet.

Op mondiaal niveau is het aandeel duurzaam gecertificeerde soja ook miniem: 1,4 miljoen ton op een totaal van 100 miljoen. De helft van die 1,4 miljoen ton gaat naar Nederland.

Natuurlijk is de intentie van 100 procent duurzame soja nobel. De afspraak draagt bij aan imago, maatschappelijke acceptatie en verantwoordelijkheid. Maar in deze Hollandse drang om voorop te lopen, moet wel oog blijven voor de concurrentiepositie. Twee derde van de Nederlandse productie gaat de grens over. Het is goed dat niet uit het oog te verliezen.