‘Boer graait als bankier’

Het werd bij ons geen paasfeest, maar een paastwist. Met een goede kennis, die even langskwam met zijn vrouw. “Gezellig, kom binnen”, zeiden we. Dat werd het niet.

Kennis was somber en narrig. Daarom had zijn vrouw voorgesteld even bij ons op visite te gaan. Meestal wordt dat wel een vrolijke boel.

Nu niet. Kennis werkte bij een verzekeringsmaatschappij. Die reorganiseerde en kennis kwam op straat te staan. Boven de vijftig en nu tig sollicitaties verder, maar nog geen baan. “Ze willen geen ouderen meer aannemen”, zei hij droefgeestig.

“Je hebt vast wel een prima afvloeiingsregeling”, probeerde ik hem op te beuren. Onverstandige opmerking, zo bleek. Hij barste los: “Goede regeling? Over een paar jaar zit ik in de bijstand. Directeuren van verzekeringsmaatschappijen zorgen alleen voor zichzelf. Het zijn echte graaiers, net zoals bankiers, die mensen aan de top.” “Tja”, knikte ik, “Ieder mens neemt wat hij kan krijgen.”

Mis, want kennis wordt boos: “Dat doen jullie als boeren inderdaad ook. Wij onderhouden jullie met die Brusselse toeslagen. Elke boer krijgt zonder er iets voor te doen duizenden euro’s uit Brussel.  Julie leven rijk van die bijstand.”

Dat laat ik me niet zeggen. “Onze toeslagen zijn een consumentensubsidie. Daardoor blijft het voedselpakket goedkoop. Het is geld voor de landbouw op de Europese begroting en dat is ons geld. En het is nog te weinig ook. We maken twee keer zoveel uren als anderen en kunnen dan vaak nog met moeite een modaal inkomen verdienen. Het is een recht van de boer en geen gift van Brussel.”

“Toch doen jullie hetzelfde als bankiers. Geld graaien voor diensten die je niet verleent. Een gemiddelde veehouderij krijgt bijna twee keer modaal uit Brussel. En ik kom in de bijstand omdat er bezuinigd moet worden.”

Ik zal weer beginnen, maar Hanna zegt: “Ik geloof dat we toe zijn aan een drankje”. De vrouw van de kennis schudt haar hoofd: “We gaan weg. We wilden ook niet te laat thuis zijn”.

Het afscheid is koel en Hanna zegt: “Zo zie je maar weer hoe ze over boeren denken”.