Tussen sterren en stront

Al een poosje heb ik een hobby. Als u er één keer aan geproefd hebt, dan weet ik zeker dat u bijna niet meer zonder kunt: de sensatie van een avond dineren op topniveau. Al op verschillende plekken in Nederland heb ik me gewaagd aan bijzondere culinaire hoogstandjes. Meestal laat ik me verrassen door de kok, dan eet ik dingen die ik anders waarschijnlijk nooit besteld zou hebben. Gisteravond was het weer zo’n avond.

Gefrituurde varkenshuid

Samen met een goede vriendin, in kekke jurkjes en op hakjes, togen we naar een restaurant met één Michelinster. Het was hier in de buurt in Drenthe, in een boerderij uit 1790. Het restaurant gebruikt vooral lokale biologische producten.
De boerderij was onvoorstelbaar sfeervol ingericht. Uiteraard een prettige ontvangst. De jas werd netjes opgehangen en we werden keurig naar onze tafel begeleid. Na een eerste drankje kregen we de amuses, ofwel een ‘groetje’ van de kok. Onder meer schuim van haring met appel, makreel met een notenvulling en let op: gefritúúrde varkenshuid met een worst van tong. Ik was er even stil van. Eerlijk gezegd had ik eigenlijk al bedacht dat ik dát niet zou opeten, hoe smakelijk het ook werd gepresenteerd. Varkenshuid, tóng … brrr. Maar hoppakee, ik besloot het toch te proberen. Uiteraard was het smullen.

Columniste Conny Hop Schiere

Wilde vogels

Daarna volgde een cappuccino, ander woord voor luxe soep gemaakt met citroengras en soja waarbij heerlijke zelfgebakken broodjes geserveerd werden met echte boter op een Drentse zwerfkei. We vroegen ons al af wat die steen toch op onze tafel deed, maar daar smeerde de prachtige bediening met een groot botermes een homp eerlijke boter op. Niks botervlootje.
We hebben ons verder laten verrassen en dat hebben we geweten. Wijn, kreeft, kabeljauw en als hoofdgerecht patrijs. Geen gefokte vogel maar wilde, geschoten patrijs met een stukje van de hagel er nog in. Daarna volgde het eerste toetje. Daar moet ik echt meer over vertellen. Het was een mousse van veldzuring, dat onkruid in de wei wat zelfs het vee niet blieft. Zou een mens dat dan wel lekker vinden? Ja dus. Het was heerlijk. Maar kom er maar op, als ingrediënt voor een toetje.

Eten zoals vroeger

Eigenlijk heb ik van alles gehad wat men vroeger vaak at. Nu is het een culinair hoogstandje om tong, huid en veldzuring te eten. Maar goed, deze halve boerin was een heerlijke avond uit op niveau en het was genieten. We zijn in de watten gelegd door personeel dat alles perfect volgens het boekje deed zonder dat het stijfjes overkwam.
En nu kom ik net uit de stal. Ik heb gemolken en werd er dus weer even fijntjes aan herinnerd dat ik toch meer thuis ben in de stront dan in een sterrenrestaurant. Dat is niet erg, als die ster er maar wel af en toe tussenzit.