Veevoerborging: Een lastig moetje

De borging van veevoer is een lastig proces, vooral in bestuurlijke zin. Stapje voor stapje worden controle en toezicht verbeterd. Jammer dat steeds weer eerst een schandaal nodig is.

Securefeed, dat dinsdag de erkenning door de NZO vierde, is een kindje van de aflatoxine-affaire.

De lessen die daaruit zijn getrokken hebben tot een aanscherping van de veiligheidsregelgeving geleid over de gehele linie. Iedereen die iets doet met veevoer wordt nog beter op de vingers gekeken.

Van en door het bedrijfsleven

Weliswaar ligt de lat voor een simpele handelaar in mais lager dan voor een mengvoerproducent, maar iedereen moet aan de slag. Misschien zou dat nog iets scherper kunnen; nog meer controle bij de mengvoerbedrijven en iets minder bij de eenvoudige schakels.

Voornaamste manco bij het nieuwe systeem blijft dat ook dit weer iets is van en door het bedrijfsleven zelf, zoals coöperatievoorzitter Piet Boer van FrieslandCampina goed ziet.

‘Het cynische pragmatisme in Den Haag’

Dat de overheid dit zo laat, is een gevolg van het cynische pragmatisme dat vaker aan de dag treedt in Den Haag en waar toezichthouder NVWA zelf ook last van heeft. Controle door het bedrijfsleven zelf is goedkoper en maakt een kleinere overheid mogelijk. Zolang er niet iets echt fout gaat. Veevoer is het begin van de voedselketen. Hier risico’s goed en onafhankelijk aanpakken betaalt zich altijd terug.