Liever jurist op landbouw dan techneut

We weten nu zeker dat in Den Haag land- en tuinbouw er niet toe doet. De vacature ‘staatssecretaris spoorweggedoe’ is belangrijker dan die van ‘landbouw’. Want ik mag toch aannemen dat Sharon Dijksma niet wordt gedegradeerd, nu ze naar het spoor gaat. En dat terwijl de staatssecretaris van landbouw zich in het buitenland minister mag noemen en die van de spoorwegen niet. Het is maar dat we het weten, ken uw plaats. Dijksma wordt opgevolgd door Martijn van Dam. Een ingenieur, eigenlijk een halve, want hij heeft technische bedrijfskunde gestudeerd. Dat is van alle technische vakken het minst technische.

Kennis niet vereist

Van Dam is een ervaren politicus. Hij is een hoge in de PvdA-fractie, vice-voorzitter zelfs. Daarmee krijgt landbouw opnieuw een sterke politicus aan het roer. Dijksma heeft laten zien dat kennis van de sector geen vereiste is, kennis van de politiek is veel belangrijker. Van Dam zal die ervaring nodig hebben. De onderhandelingen over de fosfaatrechten zijn in volle gang. Wat er ook uitkomt, niemand zal tevreden zijn.

Dirk Strijker.

Schipperen

Ik las afgelopen weekend een interview met een LTO-afgevaardigde in die onderhandelingen. Het hele interview bestond uit ‘schipperen’, iedereen had recht op extra ruimte. Boeren met veel grond, met weinig grond, groeiers, niet-groeiers, grote boeren, kleine boeren, ze moeten allemaal tevreden gehouden worden in de visie van LTO. Niet zo raar, al die soorten boeren zijn lid van de club. Kiezen is dan lastig. Uiteindelijk zal de staatssecretaris moeten kiezen, de sector doet het immers niet. Of een studie technische bedrijfskunde daar veel bij helpt, weet ik niet, maar het is vast ook geen nadeel.

Politiek (on)handig

Vanuit rechtvaardigheidsoogpunt, en daar is de PvdA toch van, ligt een keuze ten gunste van de extensieve boeren en niet-groeiers voor de hand. Toch wijzen alle signalen al een poosje in de richting van bevoordeling van de intensieve bedrijven en van snelle groeiers. De reden zou zijn dat er anders heel veel rechtszaken en procedures gaan volgen, gevoerd door lieden met geld en contacten. Dat is politiek niet zo handig. Met een politiek ervaren staatssecretaris kun je dan wel uitrekenen welke kant het opgaat.

Programma Aanpak Stikstof (PAS)

Toch zal de staatssecretaris niet ontsnappen aan rechterlijke procedures, want ook het Programma Aanpak Stikstof (PAS) ligt op zijn bord. Het PAS is zo’n ingewikkeld gedrocht dat niemand helder kan uitleggen hoe het werkt. Dat soort gedrochten levert altijd juridisch gedoe op. En terecht, een regeling die je niet kunt uitleggen is een foute regeling. Als secretaris van de examencommissie van onze faculteit heb ik daar volop ervaring mee. Kortom, misschien hadden ze toch maar beter een jurist als staatssecretaris kunnen benoemen.