Dank voor steun na uitbreidingsdrama

Jarenlang hadden we zenuwslopende toestanden. Als dank voor alle steun, hielden we een open dag.

Een vergunningstraject van vier jaar bij één gemeente en twee provincies. Daarna drie jaar een heel irritante periode van zienswijzen, bezwaarschriften en vervelende buren.

Bij elkaar drie keer naar de rechtbank in Zwolle en twee keer naar de Raad van State in Den Haag. Gesprekken met rechtsbijstand en later met de advocaat gespecialiseerd in milieuzaken. Veelvuldige contacten met een, overigens ontzettend prettige, ambtenaar van de gemeente. Dan een bouwstop, gelukkig ongegrond. Controle van de gemeente. Een go van de bank. Toch geen go van de bank.

Van 150 naar 200 koeien

Ik ging voor het eerst van mijn leven naar een ‘eigen’ advocaat in verband met achteraf gestelde voorwaarden van de bank. Ineens werd ik betrokken in dit hele plaatje, terwijl Henk en ik op huwelijkse voorwaarden zijn getrouwd. En waarvoor? Een uitbreiding van 150 naar 200 koeien. De koeienstal is van 37 meter naar 50 meter breed gegaan. Niet langer, niet gekker, geen rare nieuwe dingen. En de koeien hebben we uit eigen opfok. Het voerhek is niets aparts, we melken gewoon in de 22-stands draaimelkstal en hebben nog dezelfde trekker en dezelfde voermengwagen. En dan toch al die zenuwslopende toestanden.

Steun van vrienden en familie

Maar op 1 april dit jaar kwam er ineens een einde aan. De Raad van State oordeelde dat we verder konden gaan met de bouw van de stal. Al die tijd stonden vrienden en familie klaar voor ons. Op een van de zittingsdagen kwamen we thuis en lagen er meer dan dertig kaartjes in de bus om ons een hart onder de riem te steken. Ook doemden in Den Haag bij de Raad van State ineens vrienden en kennissen op die met ons de zitting bijwoonden. Zo lief! Het was ingezet door mijn vader, wat een steun.

Open dag

Om daar wat voor terug te doen, hebben we op de laatste dag van oktober een open dag gehouden. Voor vrienden, familie en de buren. Nou ja, niet alle buren natuurlijk. Ruim 220 bezoekers vergaapten zich aan de stal. Of omdat ze nog nooit een stal in het echt hadden gezien, of om zich alsnog druk te maken over de manier waarop de buren ons dwars hebben gezeten. Feitelijk is het helemaal geen ingrijpende uitbreiding.

Blijk van waardering

We hadden alles mooi gepoetst, er waren statafels met daarop koffie en appeltaart. De schuur was omgetoverd tot kinderspeelparadijs, want, zo zeg ik altijd maar, als de kinderen het leuk hebben, hebben de ouders het ook leuk. Het was fijn om iedereen te kunnen bedanken voor de steun. En om de buurt te kunnen laten zien wat we hebben gebouwd.

Regelmatig hebben we, vooral toen er bij ons in de buurt een ongeboren baby’tje dodelijk verongelukte, heel goed gesnapt dat onze sores gelukkig maar om een paar stenen gingen. Niettemin is het fijn dat dat boek nu dicht kan. Of nee, toch niet. Er is nog iets met fosfaat en rechten ofzo …