Onaangename verrassing: nog meer grond nodig

De melkveehouderij moet grondgebonden blijven. Over dat schijnbaar eenvoudige uitgangspunt zijn de meeste mensen het wel eens in Nederland, van politici tot boerenorganisaties en ngo’s. Maar hoe dat te regelen regelen? Dat blijkt een monsterklus.

Maandag kwam de nieuwste – onaangename – verrassing uit de hoge hoed. Het ziet ernaar uit dat veel meer melkveehouders er volgend jaar grond bij moeten nemen dan gedacht. Niet alleen moeten de relatief intensieve boeren die groeien in veestapel er grond bij, maar veel meer.

Aangescherpte fosfaatnorm

De adder zit hem in de dit jaar aangescherpte norm voor fosfaatbemesting. Er mag in de meeste gevallen 5 kilo minder op een hectare. Daardoor groeit van veel bedrijven het overschot. De nieuwe wet die in de maak is, maakt geen onderscheid tussen groei in veestapel en groei in fosfaatoverschot.

Impact grondgebondenheid

Daar zit wel een logica achter. Overschot is overschot, en dat moet milieuverantwoord geregeld worden. De aanscherping van de fosfaatnormen is op zich geen verrassing. Dat die gevolgen heeft voor de hoeveelheid te verwerken mest, is eveneens duidelijk. Maar de verplichte grondgebondenheid is wel nieuw en de impact blijkt bij invoering nu al veel groter dan in het wetsvoorstel is voorgespiegeld.

Duizenden hectares extra

Het is een tegenvaller voor een nog onbekend aantal melkveehouders én voor andere grondgebruikers. Er zijn plotseling duizenden hectares extra nodig. Waar moeten die vandaan komen? Hier wreekt zich de stapeling van regelgeving. Het is te hopen dat de leden van de Tweede Kamer dit onheil onderkennen en er een stokje voor steken.