Voedsel mag nooit inzet zijn van politieke strijd

Toen ik deze week het theekransje van de vaste Kamercommissie voor Landbouw zag, schrok ik van de toon van het debat. Het viel me tegen hoe sommige leden van de Tweede Kamer spraken over het opiniestuk van Sybrand Buma, waarin hij spreekt over het belang van voedselzekerheid.

Vooral de VVD is me tijdens dat debat enorm tegengevallen. Die partij heeft altijd gezegd dat Nederland de grootste exporteur van agrofood ter wereld moet worden. Toch heeft de VVD nog niet geklaagd over het lage bedrag van €125 miljoen wat door de Europese Commissie beschikbaar is gesteld om de klappen van de boycot op te vangen. Niet in Den Haag, en niet door mijn collega Jan Huitema in Brussel.

Verhoging van de crisisgelden is wel waar ik samen met mijn collega’s van de EVP-fractie en leden uit andere fracties om heb gevraagd bij de Europese Commissie. De schade bedraagt volgens schattingen alleen in Nederland al €1 miljard. Daarom is extra geld nodig bovenop de €125 miljoen om álle getroffen sectoren er bovenop te kunnen helpen, ook de varkenssector. Staatssecretaris Dijksma zou zich daar hard voor moeten maken tijdens de bijeenkomsten van de Europese ministers van landbouw. Zij zit er nu te zwak in. Ik denk dan ook wel eens: was Cees Veerman nog maar bij ons aanwezig als minister van landbouw. Hij zat er veel strakker in.

Naast de boycot ging het de afgelopen week in Brussel ook over de begroting. De gezamenlijke EU-lidstaten willen dat er €3,3 miljoen wordt gekort op het budget voor producentenorganisaties. Met steun van de leden van de Landbouwcommissie in het Europees Parlement heb ik dat voorstel weten tegen te houden. Zonder bundeling van krachten zouden veel familiebedrijven het erg zwaar hebben.

Hoewel er de afgelopen week belangrijke zaken werden besproken tijdens de Landbouwcommissie, was EU-commissaris Ciolos niet aanwezig. Wel ging hij naar een onbeduidende borrel. Een duidelijke minachting van het parlement, vind ik eigenlijk.

Terwijl velen nu spreken over Frans Timmermans als nieuwe ‘supercommissaris’, viel me deze week weer op hoe belangrijk landbouw is in het Europarlement. Stapels voorstellen en maatregelen, die allemaal invloed hebben op de Nederlandse boeren en boerinnen.

Hoewel we met Frans Timmermans niet de post van landbouwcommissaris zullen binnenhalen, wens ik hem het beste toe met zijn nieuwe baan in Brussel. Werk genoeg, handen uit de mouwen!