Pachtveiling niet echt duurzaam

Het Rijksvastgoedbedrijf, voorheen Domeinen, gaat ruim 350 hectare pachtgrond opnieuw aan de man brengen middels een openbare inschrijving.

Het gaat om gronden, verdeeld over elf kavels, gelegen in de Wieringermeer, de Noordoostpolder, Oostelijk en Zuidelijk Flevoland. Wie de brochures bekijkt van de kavels ziet dat het gaat om voornamelijk grote percelen.

In april dit jaar ontvingen de huidige pachters een brief van het Rijksvastgoedbedrijf met de mededeling dat het pachtcontract wordt beëindigd. Dat viel bij velen rauw op het dak. De huidige pachters gingen er vanuit dat ze de grond konden blijven huren van de overheid, zolang er geen andere plannen waren voor de grond. Niets is minder waar, blijkt nu wel.

Pachters die de grond jaren in gebruik hebben worden van het land ‘gegooid’. Of ze nu wel of niet veel in de grond hebben geïnvesteerd. Dezelfde grond terugkrijgen kan, maar naar verwachting moeten ze daarvoor diep in de buidel tasten. Nu worden pachtprijzen betaald tussen grofweg €900 en €1.350 per hectare per jaar. Deskundigen verwachten dat straks tijdens de openbare inschrijvingen briefjes uit de enveloppen worden gehaald met bedragen tot ver boven de €2.000.

Het heeft er alle schijn van dat de overheid meer opbrengsten wil genereren uit de grond die ze bezit. Op zich niets mis mee. Of de landbouw hiermee gebaat is, is zeer de vraag. Een boer die weet kort te kunnen beschikken over een stuk grond, gaat er minder ‘zuinig’ mee om dan iemand die het voor langere duur mag gebruiken.