Bio ontmaskerd

De bio-jongens en -meisjes blazen steeds hoger van de toren, maar er is geen gezondheidseffect. Bio is alleen maar veel en veel duurder.

De British Journal of Cancer publiceerde onlangs het resultaat van een onderzoek naar de relatie tussen biologisch eten en het voorkomen en genezen van kanker. In dit onderzoek zijn ruim 600.000 vrouwen van middelbare leeftijd in het Verenigd Koninkrijk gedurende negen jaar gevolgd. Zoals u weet is het gezondheidsmotief een van de belangrijkste redenen om biologisch te gaan eten. Het onderzoek concludeert klip-en-klaar dat langdurig biologisch eten de kans op kanker niet verlaagt. Lees ook het artikel van internist Frank van Berkum in Foodlog. Trek uw conclusie: de enige claim die bio gestand houdt, is dat het veel en veel duurder is.

Ondertussen blazen de bio-jongens en -meisjes steeds hoger van de toren. De boodschap vindt gehoor bij burgers en politici. Het moet allemaal anders, met kringlopen en egg mobiles, rijdende kippenrennen, en vooral holistisch.

Innovatief boeren

Het is u waarschijnlijk ontgaan, maar vorige week was de meest innovatieve boer ter wereld, volgens Time Magazine, in Nederland. De heer Joel Salatin – zijn gangbare landbouwburen noemen hem een bioterrorist – doet het op een heel eigen en andere manier. Op zijn Polyface farms produceert hij met een hele schare vrijwilligers en geloofsgenoten zo om en nabij  800 kilo dierlijk eiwit per hectare: rund, varken, kip, kalkoen en eieren. Waarschijnlijk is die 800 kilo schromelijk overdreven en geldt het zeker niet voor alle mogelijke landbouwgebieden op onze wereld. Maar goed, feit is en blijft dat hij vele minder produceert dan zijn gangbare collega’s.

Groeiende wereldbevolking

Ondertussen blijft de wereldbevolking groeien, of u en ik dat nu wenselijk vinden of niet. Die groei is door geen enkele politicus te stoppen. En al die mensen gaan meer dierlijk eiwit eten. Op korte termijn, twintig tot dertig jaar, kan de gangbare landbouw zonder veel moeite deze mondiale productie wel aan. De gangbare landbouw kan eenvoudig opschalen en alle 9 miljard wereldbewoners van prima eten voorzien. We kunnen nu ook 7 miljard mensen voeden, maar toch heeft 1 op de 6 wereldbewoners honger. Nog veel grotere aantallen hebben te weinig of slecht voedsel. Dit is geen kwestie van te weinig productie, maar van geld en verdeling. Honger is een politieke zaak.

Maar bij die 9 miljard mensen blijft het niet, de groei van de wereldbevolking gaat ook nog eens sneller. Een paar jaar later zijn we met 14 miljard mensen, en een dergelijk aantal kan ook de gangbare landbouw niet aan. Ik heb nog niemand gehoord die met een oplossing daarvoor komt. Onvermijdelijk gaan we tegen grenzen aanlopen. Misschien is dat – geheel onderbewust – ook wel de werkelijke drijfveer van de alternatieve sector. Beter nu 1 miljard mensen die honger hebben dan straks 5 of 10 miljard.

Winst maken

Na veel aandringen kwam ook bij Joel Salatin de aap uit de mouw. Op de vraag hoe de groeiende wereldbevolking moet worden gevoed, antwoordde hij: ‘Ik heb nul komma nul verantwoordelijkheid om 9 miljard mensen te voeden, en mijn taak is winst maken‘.

Als onze biosector dat nou gewoon ook eens toegaf en zijn geloofsbelijdenis aan de kant legt, kunnen we op een gelijkwaardig niveau verder discussiëren.