Geurbeleid stinkt

Het onderwerp ‘stank’ staat weer bovenaan de agenda. Het geurbeleid is gebaseerd op een model dat niet werkt, zo is in Brabant aan het licht gekomen. Het is een pijnlijke constatering.

Stank is even ongrijpbaar als omstreden. Geen veehouderij-onderwerp waar burgers op het platteland zich zo aan kunnen ergeren. Geen onderwerp dat zich lastiger laat vangen in regels. Toch leek dat wel gelukt met uitgebreide rekenmodellen. Nu blijkt dat zogeheten VStacks-systeem onbetrouwbare uitkomsten oplevert.

De provincie Noord-Brabant stelt bijna wanhopig vast dat gemeentes dus geen goede basis hebben voor het beoordelen van vergunningaanvragen van veehouderijen. Niet alleen nu niet, ook de afgelopen jaren niet. Het gevolg: onduidelijkheid over de status van vergunningen die afgegeven zijn.

Snelle opheldering is nodig. In de eerste plaats over de juridische status van vergunningen die blijkbaar ten onrechte af zijn gegeven. Het is onacceptabel als ondernemers die alles volgens de regels hebben gedaan nu toch in onzekerheid komen te zitten. Daarnaast ligt de vraag open wat te doen met ten onrechte afgewezen aanvragen.

Daarna is het zaak het ‘lek’ in deze toetsing zo snel mogelijk te dichten. Stank is vaag en subjectief, er spelen tientallen stoffen een rol, maar linksom of rechtsom moet er een verdedigbare basis komen op grond waarvan besluiten mogelijk zijn over vestiging van bedrijven. Het nattevingerwerk van nu is dat blijkbaar niet.