Kalveren en ziekte-insleep

Gebrek aan lef kun je het Platform Landbouw, Innovatie en Samenleving niet verwijten.

Deze zelfbenoemde agrarische denktank adviseert om de kalversector grondig aan te pakken. De jaarlijkse aanvoer van 860.000 kalveren uit dertien landen vormt een te groot risico voor de insleep van ziektes.

Hiermee komen de auteurs – Wouter van der Weijden, Jan Cees Vogelaar, Geart Benedictus en Carin Rougoor – aan het paradepaardje van de Nederlandse vleesveehouderij: VanDrie. Het enige Nederlandse vleesbedrijf met een goede pers, het bedrijf dat zo succesvol af wist te komen van het kistkalverimago, en er tot nu toe wonderwel in is geslaagd de kalvertransporten buiten de publieke schijnwerpers te houden.

Geen wonder dat belangenbehartiger en ex-politicus Ger Koopmans snel klaar is met de voorgedragen oplossing: spreiding van de kalverhouderij over Europa. Hij vindt het kletskoek. En hij heeft een punt. Verplaatsing van deze succesvolle tak naar andere Europese landen is het kind met het badwater weggooien. De achterliggende analyse is goed, de oplossing niet. Er kleeft een risico aan de import van kalveren. Dat kun je inderdaad uitbannen door ermee te stoppen. Maar dat is net zoiets als het mestprobleem oplossen door de veestapel drastisch in te krimpen. Dat kan slimmer.

De andere suggesties snijden meer hout. Verminder het aantal contactadressen. Eis keiharde garanties over de herkomst van de dieren en controleer daar op. Zorg voor dierwaardig vervoer. Het probleem is reëel, je moet er niet aan denken dat een kalf MKZ of Afrikaanse varkenspest meeneemt. Maar een hele sector ontmantelen, want daar komt het op neer, dat gaat te ver.