Nattigheid

Verwaarlozen van het waterbeheer is een slecht idee: kijk maar naar Engeland.

Het kabinet wil de waterschappen op termijn opheffen en onderbrengen bij de superprovincies die moeten komen. Erg hard gaat het trouwens niet met de superprovincies. Het kabinet kondigde aan dat de huidige twaalf provincies teruggebracht moeten worden tot zeven. We zijn terug in de tijd van Michiel Adriaenszoon de Ruyter, met zijn vlaggenschip De Zeven Provinciën. Dat schip was vernoemd naar de confederatie van de zeven gewesten, die zich onafhankelijk hadden verklaard van Spanje met de Acte van Verlathinge. Het duurde negen jaar voordat ze het een beetje eens waren over een bestuur. Als het kabinet de geschiedenis volgt, kunnen we dus tot 2023 vooruit voordat er iets gebeurt. Prima.

Dat opheffen van waterschappen is een wens die breed gedragen wordt door linkse en populistische partijen. De wens de waterschappen te nek om te draaien heeft te maken met gebrek aan kennis van het platteland bij die partijen, en met de gedachte dat de waterschappen te veel op de hand van boerengrondgebruikers zijn. En men ziet grote mogelijkheden voor bezuinigingen, wel €500 miljoen. Dat laatste geloof ik al helemaal niet. Ik heb bij sommige provincies wel eens wat over de dienst Wegen en Kanalen gehoord. Dat is ook een uitvoeringsorganisatie, net als een waterschap. Het beeld dat ik overgehouden heb van dergelijke diensten is dat nauwelijks iets minder efficiënts te bedenken is. Het grootste probleem van het opheffen van de waterschappen, en de taken ervan onderbrengen bij provincies, is trouwens dat het concept van stroomgebieden wordt losgelaten. De huidige waterschappen dekken de stroomgebieden van rivieren helemaal af, provincies hebben heel andere grenzen, die vaak al in de tijd van De Ruyter ontstaan zijn.

Ondanks de ruime wens om de waterschappen te kelen, voelt men in Den Haag ook wel aan dat de overdracht goed moet worden geregeld. En als ze het niet aanvoelen, raad ik ze aan nu naar Engeland af te reizen. Daar is momenteel te zien wat gebeurt als waterbeheer wordt verwaarloosd. Boerenwagens met geëvacueerde oude vrouwtjes, koeien tot de uiers in het water, rubberbootjes met etenswaar, hoog opgetaste meubels waar het water omheen klotst, en eindeloos veel zandzakken, kranen en ander materiaal. Alles wijst erop dat dertig jaar verwaarlozing van watergangen en rivieren de oorzaak is. Achtereenvolgende Britse regeringen wilden een kleinere overheid met minder kosten en minder ambtenaren, en het resultaat is er naar.

Kortom, Engeland bewijst dat het opheffen van de waterschappen en het bezuinigen op het waterbeheer een slecht idee is. De linkse partijen zullen hun stedelijke kiezers dan ooit uit moeten leggen waar al dat water vandaan komt.