Biobased, de schone belofte

Landbouw en chemie hebben elkaar nodig, beweert een adviescommissie van de regering. En dan niet in de betekenis van ‘chemisch’ tegenover ‘biologisch’, waarbij het woord chemie doet denken aan bestrijdingsmiddelen en andere zaken die onderwerp zijn van publieke discussie.

Juist andersom. De landbouw moet zich veel meer opwerpen als leverancier van waardevolle grondstoffen voor de chemische industrie. Die sector levert producten waar iedereen gebruik van maakt, en zal door overschakeling op agrarische grondstoffen ‘groener’ worden. Landbouw en chemie zouden een gouden combinatie kunnen vormen voor Nederland, dat juist in deze twee sectoren sterk is.

Een hoopvolle belofte dus. Maar ook een die niet nieuw is. Al jaren voorspellen voorstanders van de biobased economy gouden tijden, maar het winnende recept is nog steeds niet boven komen drijven. Wel zijn er hele of gedeeltelijke missers, zoals eendenkroos, meekrap, algen, de haperende biogas-sector en de altijd omstreden gebleven eerste generatie biobrandstoffen. Daar staan veelbelovende vindingen tegenover, zoals de bioraffinage van gras tot goed bruikbare eiwitten en suikers.

Een paar lessen hebben de ervaringen tot nu toe wel opgeleverd. De eerste is: gebruik grondstoffen altijd in een zo waardevol mogelijke toepassing. Opstoken is de allerlaatste laatste optie. De tweede is: hou de verwachtingen realistisch.