Landbouwnormen 2014

Afgelopen vrijdag zijn de landbouwnormen 2014 vastgesteld. Het is een uniek jaarlijks terugkerend fenomeen.

Geen enkele andere sector maakt dit soort uitgebreide afspraken met de fiscus. De agrarische sector loopt door het maken van deze normen voorop met als grote voordeel dat er fors bespaard wordt op administratiekosten.

De normen zijn nu maar liefst voor de vierentwintigste keer vastgesteld en vormen een goed hulpmiddel voor de accountants- en administratiekantoren om de jaarcijfers vast te stellen. In de landbouwnormen worden bijvoorbeeld afspraken gemaakt over de waardering van kuilvoer en afschrijvingen op machines. Het grote voordeel van dit soort afspraken is dat hierover geen discussie meer bestaat met de fiscus. Niemand is gebaat bij gedoe over de vraag of je bijvoorbeeld een bietenlader in vijf of zeven jaar afschrijft. En van een discussie over de vraag of een nuka voor €88 of €94 op de balans opgenomen moet worden wordt niemand gelukkig. Doordat er vooraf afspraken gemaakt worden, worden er bij voorbaat heel veel potentiële geschillen tussen de Belastingdienst en ondernemers voorkomen.

Natuurlijk zijn het bedrijfsleven en de Belastingdienst het niet over alles eens. Dit jaar springt met name de discussie rondom de afschrijfbaarheid van varkens- en pluimveerechten eruit. Het bedrijfsleven vindt dat deze rechten afschrijfbaar zijn terwijl de Belastingdienst stelt dat er niet op deze rechten afgeschreven kan worden. Dezelfde discussie vindt plaats rondom de afschrijfbaarheid van aangekocht stikstofdepositieruimte (ammoniakrechten). Ook hiervan vindt de fiscus dat deze niet afgeschreven kan worden. Waarschijnlijk zal de fiscale rechter uiteindelijk een oordeel moeten vellen over de afschrijvingsmogelijkheden van deze rechten.

Dat er geen overeenstemming bereikt is over deze onderwerpen is jammer maar doet niet af aan het nut van de landbouwnormen zelf. Die zijn naar mijn mening een groot goed.  Samenwerking tussen fiscale adviseurs en de Belastingdienst levert bij het vaststellen van de landbouwnormen alleen maar voordelen op. Met als gevolg – als het goed is – een uiteindelijk lagere nota van de adviseur voor de boer.