Kansen en bedreigingen van de boer

Hanna stelde vorige week dat boeren minder bedreigingen ondervinden van de veranderingen door digitalisering dan andere beroepen.

Voor een deel is dat waar, maar we moeten ons vooral niet wijsmaken dat er voor ons geen bedreigingen zijn. Minder op het digitale vlak, daar ben ik het mee eens. Dat merken we wel doordat er minder mensen aan onze keukentafel komen. Handelaren zijn te duur om nietszeggende gesprekjes te voeren. Het kan ook via de telefoon en de e-mail.

Moderne boeren hebben ook geen keukentafel meer. De vrouw heeft een baan en de boer een koffiezetapparaat in zijn kantoor bij de stal. Bovendien is er ook te weinig tijd. De romantiek van de keukentafel verdwijnt in de hectiek van het ondernemerschap.

Verder is de digitale snelweg voor ons een steun in de rug. Het maakt het werk gemakkelijker en minder zwaar. Hans ziet op z’n i-phone of er een koe ziek is of geïnsemineerd moet worden.

Onze bedreigingen komen uit markt en maatschappij. Wij zijn als boeren in feite een zootje ongeregeld, met allemaal een eigen mening over de oplossing van de problemen. Dat manifesteert zich in het hebben van te veel belangenbehartigende organisaties. Dat breekt ons op in de toekomst.

Dan productiebeheersing. We zijn niet in staat via eigen of andere afzetkanalen de productie af te stemmen op de vraag. Alleen een overheid kan dat kennelijk, zoals de NMV graag wil. Die doet het niet meer en nu is het onze eigen verantwoordelijkheid. Die durven we niet eenstemmig te nemen. Dat is een bedreiging, vooral voor de bedrijven met een hoge kostprijs. Die kan het gevolg zijn van een te geringe omvang, of van overinvestering. Beide krijgen het moeilijk bij overschotten en lage prijzen.

Dan als laatste, maar steeds belangrijker: de maatschappij. Heeft geen verstand van boeren, maar stelt wel eisen. Zo moeten we duurzaam produceren, de koeien in de wei hebben, geen preventieve geneesmiddelen gebruiken, toch dierziekten voorkomen en vooral koeien en andere dieren knuffelen.

Onnodige eisen, zo vinden velen van ons. Collega Jan van Weperen is er van overtuigd dat hij het goed doet. Toch is hij in woord en daad het voorbeeld waar de consument van gruwt. Dat schaadt het imago van de boer.

Mijn overtuiging is dat we ons moeten voegen naar de wensen van de consument, onze afnemer. Dat doet elke producent om zijn product aan de man te brengen.