Emoties tellen mee

Alleen feiten tellen, emoties niet. Keer op keer wordt deze dooddoener gebruikt in maatschappelijke en politieke discussies.

Jan Huitema, Europarlementariër zegt het in zijn boosheid (emotie!) over het ontslag van de Europese beleidsadviseur op wetenschappelijk gebied. Hij vindt dat het gmo-beleid niet op emotie, maar op feiten moet worden gebaseerd. Staatssecretaris Dijksma beroept zich erop dat haar vogelgriepbeleid stoelt op wetenschappelijke fundamenten in plaats van emoties. Boerenvoormannen keren zich tegen de redeloze emoties van het publiek als het gaat om beleid voor dierenwelzijn en gewasbeschermingsmiddelen.

Dat moet maar eens afgelopen zijn. Alsof de witte jas van de wetenschapper zo vlekkeloos, eenduidig en belangeloos is. Het stempel ‘wetenschappelijk’ is geen garantie voor zekerheid. Er blijft altijd ruimte voor discussie en onenigheid. Emoties zijn vaak te herleiden tot feiten, tegelijk zijn het ook feiten. Juist in kwesties rondom landbouw zijn emoties uiterst belangrijk. Het zijn menselijke drijfveren die even zwaar wegen als feiten.

Speelt ‘de wetenschap’ dan geen rol? Zeker wel. Laat wetenschappers lekker wroeten in celkernen en knutselen met DNA. Dat kunnen ze goed. Maar zet ze niet op de troon. Die rol kunnen ze niet aan. Politici moeten zich niet verschuilen achter wetenschappers, maar zelf verantwoordelijkheid nemen voor hun besluiten, en daarbij recht doen aan emoties met inachtneming van de feiten.