Cultuur splijt CRV

Bourgondische zuiderlingen, introverte Belgen, afwachtende Tukkers en calvinistische noorderlingen kunnen het onder Kees Gorter niet met elkaar vinden.

Gevolg: de voorzitter moet het veld ruimen. Dit terwijl hij nog geen half jaar deze verantwoordelijkheid bezit.

Op zijn daden mag je hem nog niet veroordelen. Ongetwijfeld zal de Raad van Commissarissen van CRV verdeeld zijn. Zij kan zichzelf mijns inziens een brevet van onvermogen opleggen. Kees Gorter was voor hen geen vreemde die ze verkozen. Nee, hij draaide al een jaar of acht mee in de organisatie en dan behoort men te weten met een beetje mensenkennis, wat voor vlees men in de kuip heeft. Een voorzitter benoemen is niet vrijblijvend; hij dient ook een tijdje gecoacht te worden in zijn nieuwe functie door de RvC. Het had totaal geen pas dat  RvC’ers  vlot na de benoeming bijeenkomsten belegde over zijn functioneren. Kees had dan misschien geen carte blanche bij de start, maar nogmaals: een voorzitter benoemen en hem na een korte tijd het veld laten ruimen zegt meer over de kiezers dan over de verkozene.

En dat het nog geen pais en vree is, laat de aanpak van de vacature zien, waarbij men kandidaten voor het voorzitterschap vraagt te solliciteren. Blijkbaar zit er geen voorzitter in de RvC. Dat betwijfel ik; ik denk dat de opvattingen door culturen erg verschillen, ook een zuid-noord dialoog waar nog te weinig commitment is. Natuurlijk zit in de groep RvC’ers wel een capabele voorzitter en het verdient nadrukkelijk aanbeveling ook eentje uit die raad te destilleren. Dat er iemand van buiten moet komen, is een blamage voor de kwaliteit van de raad en in gezag maakt zo’n keus de aansturing vanuit de RvC van de CRV-organisatie vleugellam.

In plaats van een headhunterbureau erop zetten, kan de RvC beter in retraite gaan en/of laat de ledenraad zich er mee bemoeien. Cultuurverschillen acteren als splijtzwammen en zullen eerst tot in alle haarvaten uitgepraat moeten worden, anders raak je het probleem niet kwijt.