Begrijpelijk uitstelgedrag

Het wordt een echte cliffhanger met de aangescherpte eisen voor dieseltanks op het boerenerf.

Per 1 januari moeten deze opslagtanks voor trekkerbrandstof aan strengere eisen voldoen, maar meer dan de helft van de bedrijven heeft het nog niet voor elkaar. Aan de tijd ligt het niet. Vier jaar geleden lag er ook al een deadline. Omdat het toen zo’n zware bevalling was, kwam er uitstel.

Nu het begint te dagen dat er niet aan valt te ontkomen, wordt het dringen bij de leveranciers. Leveringsproblemen zijn het gevolg, waardoor het voor velen onmogelijk wordt de deadline te halen.

De lakse houding is goed verklaarbaar. Allereerst zit niemand te wachten op zo’n extra kostenpost van een paar duizend euro. De uitzoekerij die er bij hoort, is ook niet iets om naar uit te kijken. Je moet toch de markt even verkennen, je oriënteren op het aanbod en een keuze maken. Dat vraagt aandacht en tijd. Er is nog een factor. Een deel van de strengere eisen lijkt overdreven, zoals het verplichte mangat in de dieseltank. Welke controleur zal daar inklimmen?

Er is nog een factor die deze net-niet-tegenwerking begrijpelijk maakt: ervaring leert dat bij nieuwe regelgeving de soep uiteindelijk minder heet wordt gegeten dan opgediend. Dat leert de jaarlijkse discussie over het mest-uitrijdseizoen en, dichter bij dit onderwerp, de versoepeling voor het afvoeren van afgewerkte olie. Wie snel inspeelt op nieuwe regels, komt er nogal eens bekaaid af in vergelijking met de afwachters.

Begrijpelijk en verklaarbaar dus, dit uitstelgedrag.