Mijn koelkast en de wereld

Als individuele consument vind ik het maar lastig om mijn koelkast als onderdeel van een mondiale voedselcirkel te zien.

Over een week start AgrimeetsDesign, een happening waar aandacht wordt besteed aan het verminderen van voedselverspilling. Die verspilling, dat is inmiddels al geen probleem meer van de consument die slordig inkoopt, het ligt veel breder. En vooral ook genuanceerder, zo begrijp ik uit de vele infographics en rapporten die er over zijn. Maar hoe meer ik er zie, hoe onoverzichtelijker ik het vind.

Komt het er niet gewoon op neer dat er te veel eten geproduceerd wordt? Niet wereldwijd natuurlijk, maar wel lokaal. Hier gooien we eten weg, terwijl in Afrika mensen met een lege maag naar bed gaan. Dat is vreselijk, natuurlijk. Maar als we hier als consument slimmer inkopen, verdrijft dat dan de honger elders?

Derde wereld

Ik herinner me een stripverhaaltje van Jan Jans en de Kinderen waarbij Catootje haar boontjes niet opeet omdat ze die niet lust. Moeder Jans zegt: ‘Kindertjes in de derde wereld zouden maar wat blij zijn met die boontjes.’ Waarop Catootje mokt: ‘Nou, stuur ze dan maar op.’

Ik dacht dat vroeger ook wel eens. Nu niet meer, al is het maar omdat het spul over de datum is als het daar arriveert.

Maar zo moet ik niet denken. Een van de theorieën is dat als consumenten, zorginstellingen en levensmiddelenconcerns slimmer inkopen, er minder weggegooid hoeft te worden. Bijkomend voordeel: hier minder kopen, betekent dat hier minder productie nodig is en dat boeren in bijvoorbeeld Afrika meer kansen hebben hun producten af te zetten op de wereldmarkt. Producten die ik dan weer koop en vervolgens weggooi als ik ze niet tijdig op krijg.

Ik denk overigens niet dat boeren in westerse landen hun productie zullen aanpassen ten gunste van boeren in Afrika. Integendeel, ze worden juist gestimuleerd om meer te produceren om de gestaag groeiende wereldbevolking te voeden. Is dat niet tegenstrijdig allemaal?

Complex

Zoals ik al aangaf, het is een complex geheel en als individuele consument vind ik het maar lastig om mijn koelkast als onderdeel van een mondiale voedselcirkel te zien. Dat wil niet zeggen dat ik emotieloos een pak melk door de gootsteen spoel. Toen ik het kocht, had ik bedacht er pannenkoeken mee te bakken. Maar de gezinsleden bleken onverwacht een feestje te hebben, een excursie, een logeerpartijtje. Ze aten dus elders en de melk verzuurde.

Als individu kan ik een steentje bijdragen onder meer door slim in te kopen. Ik doe mijn best, maar het is  minder makkelijk dan het lijkt.

Wie worstelt nog meer?