Melkveehouderij loopt tegen grens aan

De melkveehouderij is bezig met een tomeloze groei. Overal verrijzen nieuwe stallen. Het is vooral een teken van optimisme en zelfvertrouwen, hoewel de drang om bij te bouwen voor sommigen ook uit angst voortkomt: anders kan ik straks niet meer meekomen. Zo werpt het bijna magische jaar 2015 zijn schaduw vooruit.

De zorgen over de groei nemen ook toe. Die zorg heeft verschillende gezichten. Kunnen de boeren die snelle groei zelf wel aan? Opmerkelijk is de uitkomst van een onderzoek waaruit blijkt dat veehouders het behandelen van klauwproblemen bij koeien vaak uitstellen vanwege tijdgebrek.

Grootste gevaar is dat de melkveesector de intensieve veehouderij achterna holt en zich alle problemen met milieu en maatschappelijke omgeving op de hals halen waar de varkenshouderij al tegenaan gelopen is. De kwestie met een Brabantse melkveehouder die tot 800 koeien wil groeien spreekt boekdelen. Zijn buren, waaronder een collega-melkveehouder, procederen tot aan de Raad van State omdat ze die groei niet zien zitten en twijfelen of de grondgebondenheid van het bedrijf wel goed genoeg verzekerd is.

De nieuwe melkveewet van Dijksma hield tot nu toe de deur open voor grondloze groei. Bedrijven die uitbreiden, mogen van haar via mestverwerking hun mestoverschot wegwerken. Grond bijkopen hoeft niet per se. De Kamer dreigt daar nu een stokje voor te steken. Grondgebondenheid moet beter gewaarborgd. De belangrijkste sectororganisaties zien dit gelukkig ook in. Zonder keiharde voorwaarden drukken de al te gretige groeiers een te zwaar stempel op de sector.