Mestdumpen schaadt imago

Het kostte jaren om de gierton van het scherm te krijgen. De gewraakte ton stond model voor mestdumpen en dat deden de boeren allang niet meer.

Boeren bemesten het land naar de behoefte van het gewas en met de injecteur stinkt het uitrijden bovendien veel minder. Allemaal waar. Ook waar is dat het mestvraagstuk – 30 jaar na afkondiging van de Interimwet – nog steeds hoog op de politieke agenda staat. Met de mestverwerkingsplicht per 1 januari zet staatssecretaris Sharon Dijksma een nieuwe zet in het schaakspel met de veehouders. Het klinkt logisch om overtollige mest te verwerken. Met name onder varkenshouders bestaat er echter een grondige hekel aan. Het is duur. En dus zoeken sommigen een uitvlucht.



Mestverwerkers zeggen dat een kwart van de mest die verwerkt zou moeten worden, illegaal wordt verhandeld en gedumpt. In Zuidoost-Nederland gelden percentages van 30 tot 40 procent!



De betrokken varkenshouders knoeien met de gehaltes in de mest. Met hen werken distributeurs en afnemers/akkerbouwers in het illegale netwerk. De akkerbouwers hekelen de aangescherpte bemestingsnormen en krijgen zo extra mineralen.



Iedereen weet van de praktijken. Een plan van aanpak ligt klaar, maar de uitvoering laat op zich wachten. De vraag is of het überhaupt ooit daglicht ziet. Uitvoering betekent nog meer bureaucratische rompslomp en extra kosten. Toch moet er snel een einde aan komen. Het imago van de sector staat op het spel. Mogelijk biedt de Wet bevordering integriteitsbeoordelingen door het openbaar bestuur (Bibob) een oplossing.