Langs de meetlat: vlees

Het is droevig gesteld met de vleessector in ons land. Het verhaal van Vion kennen we.

Een coöperatie die steeds maar groter wilde groeien, de aandelen in handen van de ZLTO. Niet de varkenshouder stond centraal, maar de onderneming. Niet de hoogste prijs was het doel, maar de internationalisatie van de onderneming. Boeren hadden er niets meer te vertellen. Het doet me denken aan ForFarmers. Die maakt hetzelfde proces door. Het zou me niet verbazen dat die straks net zo eindigt als Vion.



Bij pluimvee hadden we Plukon. Vroeger in handen van de coöperaties, nu eigendom van beleggers. Ook die willen niet de beste prijs voor de kuikens, maar het hoogste rendement voor de aandeelhouders. Pluimveehouders mogen en moeten voor de continuïteit van de slachterijen blijven bestaan, maar dan voor een vergoeding, dat ze net kunnen overleven.



De coöperatie heeft dus geen macht meer in de vleessector. Een groot verschil met de zuivel, waar FrieslandCampina prijsleider is. De melkprijs van FrieslandCampina is bepalend voor het succes van alle andere zuivelondernemingen. Komen ze in de buurt van die prijs of zijn ze beter, dan doen ze het goed. Betalen ze lager uit, dan is de onderneming op den duur ten dode opgeschreven.



Een coöperatieve prijsleider in de vleessector missen we. Het is nu met al die particuliere ondernemingen samen een rommeltje. Er is geen echte prijsleider, al is bij de vleeskalveren de Van Drie Groep dat wel. Maar die zorgt ook beter voor zichzelf dan voor de mesters. De familie staat met een vermogen van enkele honderden miljoen in de Quote 500.



Kortom, de vleessector is er niet voor de boer, maar de boer is er voor de vleesindustrie. Dat levert een lage score op de meetlat op: een 4-min.