Boeren in conflictgebied

Ook in oorlogsgebieden werken boeren. Het zijn zelfs belangrijke exportbestemmingen.

Het is al weer een poosje geleden dat ik in Boerderij Vandaag, voor mij overigens nog steeds het Agrarisch Dagblad, een bijzonder berichtje tegenkwam. Het ging over de export van pootaardappelen, en in het bijzonder over de bestemmingen. Een aantal daarvan ken ik uit mijn hoofd. Binnen de EU zijn België, Duitsland en Italië onze belangrijkste klanten, met 50.000 tot 75.000 ton. Erbuiten is Noord-Afrika belangrijk, vooral Algerije met bijna 100.000 ton, maar vlak Egypte ook niet uit.

Boeren in conflictgebied

Het bijzondere van het berichtje was de groep landen die volgde, Irak en Syrië bijvoorbeeld, en Libanon. Een eindje verderop kwam ik Pakistan tegen, en Eritrea en Soedan, met nog steeds duizenden tonnen. Mooi voor de pootaardappeltelers, voor HZPC en voor de rest van de handel. Irak, Soedan, Syrië, Eritrea, Syrië, het zijn landen die regelmatig ons journaal halen, maar niet vanwege de landbouwkundige toestand. Het zijn landen in oorlog, en er komen grote stromen vluchtelingen vandaan. Bij dat soort landen denk je niet aan boeren die poters uit Nederland kopen, die aardappels poten, oogsten en verkopen.

Aardappels telen in de Bekaa vallei

Wat dacht u van de Bekaa vallei in Libanon, bekend van de conflicten tussen Israël en Hezbollah. Bij nadere beschouwing blijkt dat niet alleen een belangrijk teeltgebied voor aardappels te zijn, er zit nog wijnbouw ook. Tot ik het berichtje in de krant las ging ik er zonder denken van uit dat er in die landen geen landbouw mogelijk was. Dat boeren daar niet poten en zaaien omdat er een groot risico is dat iemand er met de oogst vandoor gaat, of omdat ze hun leven niet zeker zijn. Bij een oorlog als in Syrië dacht ik dat het hele land in brand stond. Niet dus, er wordt in sommige gebieden gewoon gelandbouwd. En in Irak, waar elke vrijdag een autobom ontploft met tientallen slachtoffers, ze verbouwen een eindje verder gewoon aardappels. Iets dergelijks zie je trouwens ook in Oekraïne. Ook in dat land is het lang niet pluis, maar het is tegelijkertijd een belangrijke graanexporteur. Sterker nog, een deel van die graanexport gaat via het belegerde Marieopol, de Zwarte Zeehaven.

Oorlog of niet, je blijft boer

En eigenlijk is het ook niet zo raar. Mijn grootvader was boer in de Tweede Wereldoorlog. Ze merkten echt wel wat van die oorlog, maar ze boerden toch. En mijn vader produceerde fokberen voor de export. Die gingen zo rond 1960 naar allerlei bestemmingen waar van alles aan de hand was. De boeren daar boerden naar het schijnt ook gewoon door.

Het is een heel positief bericht, dat over de pootaardappels voor Syrië en Soedan. Het is niet alleen goed nieuws voor de telers en de handel, maar voor iedereen. Want niet iedereen in zo’n oorlogsland blijkt een slachtoffer en een vluchteling. Als je maar niet aan de frontlinie boert.