Karla Noordman - Foto: Ronald Hissink BoerenlevenAchtergrond

Van boerin naar manager van agrarische kinderopvang

Werken in loondienst gaf financiële zekerheid. Toch startte Karla Noordman een eigen agrarische kinderopvang. Nu is ze manager. “Daar ligt mijn kracht.”

Of Karla zich boerin noemt? “Voordat ik begon met de kinderopvang wel. Toen riep ik altijd dat ik het bedrijf zo kon overnemen als er met Ronald iets zou gebeuren. In de avonduren heb ik zelfs de MAS nog gedaan, want ik had geen agrarische kennis. Ik deed de varkens die we toen nog hadden en ik molk. Inmiddels weet ik nog wel precies wat er speelt bij de koeien, maar boerin ben ik niet meer. Daarvoor moet je echt meewerken, vind ik, en dat doe ik niet. Ik ben getrouwd met een boer, maar ik ben zelf eigenaar van een kinderopvang.”
Tekst gaat verder onder interactieve foto. Beweeg over de iconen voor meer informatie

Foto: Ronald Hissink

Opgroeien met ruimte en dieren én zien waar eten vandaan komt

Aanvankelijk werkte ze in loondienst als manager in de kinderopvang. Het vaste inkomen gaf zekerheid, voor zichzelf beginnen, leek geen optie. Maar het bleef kriebelen vooral toen ze zelf kinderen kreeg. “Ik zag hoe ze hier opgroeiden, met dieren en veel ruimte om buiten te spelen. Tegelijk zagen ze waar hun eten vandaan komt en wat daarvoor moet gebeuren. Ik vond dat zo waardevol, dat gunde ik andere kinderen ook.”

Maar het tij zat niet mee. Ze hadden voor de koeien net een nieuwe stal gezet toen de melkprijs kelderde. “Ronald en ik zaten tegenover elkaar en zeiden: wat gaan we doen?” De varkensstal stond inmiddels leeg, misschien kon die verbouwd worden? Het bleek niet haalbaar, het gebouw was te slecht en er zat asbest in. “We besloten toen om losse units op het erf te zetten en daarin een kinderopvang voor maximaal 55 kinderen te beginnen. Ik zou zelf meedraaien op de groep samen met 3 medewerkers. We gaven onszelf 5 jaar, als het dan niet zou lopen of het beviel niet, dan konden we makkelijk terug.”

Bedrijf en gezin goed te combineren

De rest is geschiedenis. In no-time waren alle plaatsen bezet en stonden er niet 3 maar 6 mensen op de loonlijst. Van zelf bij de kinderen zijn, kwam niets meer, Karla werd vooral manager. “Daar ligt ook mijn kracht, dus ik vond het niet erg.”

De kinderopvang startte toen haar jongste net geboren was. Toch viel het combineren van bedrijf en gezin haar niet zwaar. “Nou ja, het is weleens lastig natuurlijk, er zijn veel ballen hoog te houden. Maar ik doe het niet alleen. Ronald en ik zijn erg op elkaar ingespeeld. We hebben allebei een druk en hectisch leven, maar er is hulp in de huishouding en rondom onze kinderen is alles goed geregeld. Een van ons is altijd in de buurt en ze zijn niet heel klein meer, dat scheelt ook. Als ze ons nodig hebben, weten ze ons te vinden.”

‘In loondienst had ik meer stress dan nu. Nu heb ik zelf de regie’

En als er ingekuild moet worden? “Dan gaan ze met Ronald mee op de trekker. En soms zit de oudste hier op mijn kantoor huiswerk te maken. De 2 jongsten zitten op onze eigen opvang. Het is ook niet zo dat ik overdag alleen maar met de kinderopvang bezig ben. Veel doe ik ’s avonds, als ze al op bed liggen.”

Altijd balanceren tussen werk en privé, levert dat niet voortdurend stress op? “Nee, eigenlijk niet. In loondienst had ik meer stress dan nu. Nu heb ik zelf de regie. Ik kan hier helemaal mijn ei kwijt, vanaf dag één voelde dit zó goed. Mijn werk is echt mijn hobby, beter gezegd: het is mijn passie, ik krijg er juist energie van.” En als haar toch iets dwarszit, is Ronald haar klankbord. “Omgekeerd ben ik dat voor hem ook.”

Elk jaar op vakantie

Samen besloten ze ook om de kinderopvang uit te breiden omdat de vraag meer bleef toenemen. Er kwam naast de koestal een heel nieuw gebouw met een grote hal en veel glas voor een open effect. Buiten is alle ruimte voor de kinderen om te spelen, hekken met speciale sluitingen maken dat zomaar wegglippen niet kan. “Wat er nu staat, is helemaal wat ik in gedachten had.”

Om te voorkomen dat ze alleen nog maar werkt, plant Karla bewust vrije momenten in. “Om samen met de kinderen iets te doen of om te wandelen met vriendinnen.” Ook hebben zij en Ronald afgesproken om elk jaar met het gezin een keer op vakantie te gaan. Zo gingen ze recent 11 dagen naar de Kaapverdische eilanden. “Het was heerlijk. Die tijd samen is heel waardevol.”

Vrolijk, energiek en opgewekt, dat is wat ze uitstraalt en hoe ze zich voelt. Is er dan niets dat haar uit haar evenwicht kan brengen? “Jawel. Als er met mijn eigen kinderen iets niet helemaal lekker loopt dan heb ik daar last van. Mijn werk is mijn leven, ik vind het heel belangrijk. Maar mijn gezin vind ik nog belangrijker.”

Dit is een artikel in de Boerenleven-rubriek 'Boerin'. Meer verhalen uit deze rubriek vind je hier.

Beheer
WP Admin