‘Skiën in overall van thuis’

Ik tuur naar de blinkend witte helling. Er zoeven tientallen skiërs voorbij, maar mijn man zie ik nergens. Terwijl hij toch op zou moeten vallen in zijn melkersoverall, die hij bij wijze van skipak draagt.

We zijn beginnelingen en hebben net onze eerste les erop zitten. Ik peddel nog wat rond op het kinderheuveltje. Dat was mijn man natuurlijk te min, dus hij nam de lift naar boven en sindsdien is hij spoorloos.

IJzingwekkende snelheid

Eindelijk zie ik hem aankomen, met ijzingwekkende snelheid. Ik roep zijn naam. Dan krijgt hij mij in het vizier en laat zich vallen. Vlak voor mijn voeten komt hij tot stilstand.

“Fijn dat je er bent”, zeg ik. “Zullen we gaan? We moeten nog melk voor de kefir halen.”

Kefir is een friszure melkdrank die beroemd is om zijn heilzame effect op de gezondheid. Wij maken het daarom iedere dag. En dat is heel gemakkelijk. Je doet de kefirkorrels, die bestaan uit melkzuurbacteriën en gisten, in een kan melk en laat die een etmaal staan. De volgende dag is de melk kefir geworden. Het enige probleem is dat de korrels doodgaan als ze niet op tijd verse melk krijgen. We hebben ze daarom meegenomen op vakantie.

Zodoende rijden we even later door de bergen op zoek naar een melkveehouderij. Want melk direct van de boer is natuurlijk het beste. We stoppen bij een robuust gebouw met veel houtwerk. Er staan kuilrollen in het bekende pastelkleurig plastic naast. Hier zijn we vast aan het goede adres.

“Volluk!”

De ontvangst is allerhartelijkst. Net als in Nederland is het melkenstijd, maar de boer neemt de tijd en toont ons trots zijn 20 Tiroolse Grijzen, het regionale ras. De meeste Oostenrijkse boeren die wij zagen, hebben dat type en ook ongeveer dit aantal koeien.

_{Tekst gaat verder onder de foto.}

De meeste boeren in ons vakantiegebied hebben een stuk of 20 Tiroolse Grijzen. Niet heel veel, maar ze hoeven er doorgaans ook niet van te leven. Vrijwel alle boeren hier hebben er namelijk een baan naast. – Foto: Janna van der Meer

Hoeveel stuks vee wij hebben? We durven de waarheid niet te zeggen en halveren het werkelijke aantal.

Dan nog slaat de man steil achterover. Maar zij hoeven niet van hun veestapel te leven, vertrouwt hij ons toe. Zoals hier gebruikelijk is, hebben hij en zijn vrouw nóg een baan.

“Waarom heeft die koe een klem op zijn hoorns”, vraag ik.

“Dat is om ze mooi in vorm te krijgen.”

Koeiententoonstelling met enthousiaste Tirolers

Deze boer doet mee aan shows. Of wij ook belangstelling hebben? Vanavond is er een koeiententoonstelling in het nabijgelegen dorp.

En zo kan het gebeuren dat we in een horde enthousiaste Tirolers verzeild raken en meejuichen als hun koeien, ieder met een kleurrijke band en een bel om de hals, worden voorgeleid. Ik vind vooral de pluizige oren en zachte oogopslag van dit vee mooi, maar het gaat natuurlijk om serieuzere zaken, zo als uierophanging en beendergestel. En de vorm van de horens. Dat laatste vind ik sympathiek, dat niet alles om productie draait.

Oh ja, de melk. Die is prima kefir geworden!