‘Mensen komen wél naar boerderij om taarten te bakken’

Jeanette Wullink-Thijssen komt niet van een boerderij en wilde een eigen reisbureau. “Ik heb iets met talen en houdt van contact met mensen.” Een eigen bureau werd het niet, ze ging werken bij een agrarisch reisbureau. In het uitgaansleven kwam ze Ralf tegen. “Dat hij boer was, wist ik niet. Hij vertelde dat al wel snel na ons eerste afspraakje. Ik kon me er niks bij voorstellen.” Daar kwam ze snel achter. “Ralf zei soms een afspraak af omdat ineens een koe moest kalven. Dat vond ik dan erg jammer want ik had me erop verheugd. Toen ik op de boerderij woonde, vond ik het niet erg meer als iets niet door kon gaan, want we zagen elkaar veel meer.”

Aanvankelijk hield Jeanette haar baan bij het reisbureau aan, ook toen zoon Tygo geboren werd. Intussen had ze ook taken op de boerderij opgepakt. “Ik wist er eerst niets van. Nu hoor ik aan een bepaalde manier van loeien wat er aan de hand is, maar destijds nog niet. Ik was ‘bio’: boerin in opleiding en ik begon met het voeren van de kalfjes. Ik ben allergisch voor koeien, na een kwartier in de stal begin ik te niezen en vol te lopen. Kalfjes melk geven kon net binnen de tijd.”

Verder deed ze trekkerwerk en de hand- en spandiensten. “Maar toen ik eens in huis kwam en onze dochter in de box lag te huilen, begon het te wringen. Ik wilde meer in huis zijn.” Ralf schafte een melkautomaat aan voor de kalfjes en het probleem was opgelost.

Toen Tygo twee jaar werd, zegde Jeanette haar baan op om volledig thuis te kunnen zijn. Dat werd het begin van een heel ander avontuur. “Voor Tygo’s verjaardag wilde ik een speciale taart. Die bleek in de buurt nergens te koop en toen dacht ik: dan maak ik hem toch zelf?” Het resultaat viel in de smaak, ook bij ouders van klasgenootjes. “Die vroegen of ik voor hen ook een taart wilde maken, en zo ging het balletje rollen.” Ze bakte taarten, volgde cursussen over suikerwerk en icing en begon op verzoek zelf workshops te geven.

Alles vond plaats in de keuken thuis. “Ralf ging dan in een andere kamer televisie kijken en de kinderen moesten stil zijn. Op een bepaald moment vonden ze dat niet leuk meer. We moesten iets doen: of een stap terug, of juist een stap vooruit.”

Het werd dat laatste. De bouw van een nieuwe stal in 2012 grepen ze aan om daarbinnen een cursusruimte te maken met zicht op de koeien. “Dat vinden cursisten erg leuk, ook al dacht Ralf dat mensen voor het bakken van taarten niet naar een boerderij zouden komen. Maar dat doen ze dus wel.”

Hoewel haar man wat twijfels had, heeft hij haar altijd gesteund. “Zonder hem kan ik dit niet doen, het vergt van hem namelijk ook flexibiliteit. Als ik met mijn taarten bezig ben, moet hij bijvoorbeeld Tygo uit school halen. We zijn onze agenda’s constant aan het afstemmen. Ik ben daarbij wel de organisator van alles, ik zorg dat het loopt. Ralf zegt weleens dat ik onmisbaar ben.”

Dalende melkprijs noopte tot werken buiten de deur

Toen de melkprijs zakte, ging ze weer buiten de deur werken, nu als oproepkracht in de horeca. Soms was ze pas diep in de nacht terug en in combinatie met al het andere, werd het te veel. “Ik was zo moe.” Ze besloot de opdrachttaarten af te stoten omdat daar het meeste werk in zat en de marge klein was. Sinds een jaar richt ze zich helemaal op haar workshops. “Die kan ik langer van tevoren voorbereiden en dat geeft veel minder druk.”

Voor haar eigen bedrijf gebruikt ze ook haar meisjesnaam Thijssen. “Omdat ik meer ben dan echtgenote van en moeder van, en omdat mijn inkomsten zo te onderscheiden zijn van die van het melkvee. Mocht er ooit iets gebeuren, dan heb ik aantoonbaar zelf iets opgebouwd.”

Contact met mensen geeft voldoening

Een eigen inkomen is prettig, maar de meeste voldoening haalt ze uit het contact met mensen. “Elke groep is anders. Vaak denken ze: zo’n taart, dat doe ik wel even. Maar aan het eind snappen ze waarom een workshop drie uur duurt. En als ze dan trots zijn op het resultaat, dan geniet ik daar ook weer van.”

Genieten doet ze ook van het leven op een boerderij. “Het klinkt tegenstrijdig maar de vrijheid vind ik heerlijk, terwijl je juist heel erg gebonden bent. Je kunt niet zomaar even weg maar je bent eigen baas en kunt je eigen tijd indelen. Ik zie Ralf heel veel en heb een heel nauwe band met de kinderen. Mooier kan toch niet?”