Martina Gerken - Foto: Imke Harms BoerenlevenAchtergrond

Kantoorbaan verruild voor akkerbouw

Het ouderlijk bedrijf was nooit weg uit haar gedachten. Toen haar vader wilde stoppen, besloot Martina Gerken in Nedersaksen alsnog de 280 hectare over te nemen.

Zes jaar geleden besloot Martina terug te keren naar de boerderij waar ze opgroeide. Ze heeft geen broers, maar dat was bepaald niet de enige reden waarom ze de beslissing nam om het bedrijf alsnog over te nemen van haar ouders. Altijd al hield ze dat idee in haar achterhoofd, ook al werkte ze op een kantoor in de dichtstbijzijnde grote stad.

‘In de stad heb ik geleerd om ruimte te waarderen’

Toen haar vader het tijd vond om met pensioen te gaan, trok ze de stoute schoenen aan om het akkerbouwbedrijf van 280 hectare te runnen. Los daarvan; eindelijk kon ze voor haar plezier een eigen paard vlakbij huis houden. “Ik geniet ervan. In de stad heb ik geleerd om ruimte te waarderen.”

Verder is ze erg gesteld op haar vrijheid als ondernemer. Met haar kantoorbaan kreeg ze weliswaar steeds meer verantwoordelijkheden, maar de bijbehorende waardering kwam er nooit, een hoger salaris evenmin. “Nu kan ik wel zelf profiteren van mijn eigen inspanningen. Als ik meer uren werk om te bereiken wat ik in mijn hoofd heb, dan is dat mijn eigen beslissing en ik pluk er vervolgens ook zelf de vruchten van.”

Martina Gerken. – Foto: Imke Harms 

Partner heeft niets met bedrijf

Haar partner heeft niets met het bedrijf. Hij is elektricien en vindt het soms best moeilijk dat Martina lange dagen maakt, zeker in de piekperiodes. Ook zomaar samen op vakantie gaan, zit er niet in. “Aan de andere kant heeft het ook voordelen dat hij heel ander werk heeft buiten het bedrijf. Hij ziet en spreekt andere mensen, dat is beter voor onze relatie dan dat we hele dagen samen zouden werken. Het is ook wel praktisch zo. Als ik heel druk ben, kan hij op de terugweg van zijn werk makkelijk even boodschappen doen.”

Hoewel haar partner dus niet meewerkt, doet Martina het bedrijf niet in haar eentje. Haar vader helpt nog mee en daarbij zijn er hulptroepen voor het trekker- en machinewerk. Gemiddeld heeft ze elke dag 1,5 man aan het werk. Aanvullend op het akkerbouwwerk, startte haar vader een loonwerktak voor het oogsten en vervoeren van suikerbieten.

Ervaring uit kantoortijd komt goed van pas

De organisatie en het management van alles, ligt echter bij Martina. Hierbij komt de ervaring uit haar kantoortijd goed van pas, vooral tijdens het aardappelrooien. Dan is ze verschrikkelijk druk. Ze zit op de rooier, maar maakt ook de schema’s voor de seizoensarbeiders en coördineert de hele logistiek rondom de leveranties naar de aardappelstijfselfabriek. “In die periode zit ik heel veel uren achter mijn bureau om alle administratie bij te houden. Daar komt het papierwerk voor de loonwerktak nog bij. Ik moet facturen maken en de boekhouding doen. Dat goed bijhouden, is belangrijk.”

Verder is zij degene die de teeltplannen voor het volgende seizoen maakt. “Ik bepaal waar we wat zaaien of poten.” Hierbij heeft ze niet alleen baat bij haar kantoorervaring, ze valt ook terug op de kennis die ze vergaarde toen ze als technisch assistent stage liep op een groot pootaardappelbedrijf.

Dat ze kantoorwerk combineert met machinewerk buiten, maakt het weliswaar nog drukker, maar ook uitdagender en afwisselender. “Ik houd van al die variatie.”

‘Ik geniet er wel van om de mannen uit te dagen me te respecteren’

Het runnen van het bedrijf is één ding, geaccepteerd worden in de omgeving is wat anders. Ze heeft een rechte rug nodig en al haar zelfvertrouwen om overeind te blijven in de agrarische dorpsgemeenschap. “Het gebeurt vaak dat ik de enige vrouw ben tijdens vergaderingen en bijeenkomsten van het bestuur van de stijfselfabriek. Soms voelt dat ongemakkelijk, maar ik vind het leuk en ik geniet er ook wel van om de mannen uit te dagen me te respecteren.”

Een man die haar in elk geval respecteert, is haar vader. Hij was verrast dat zijn dochter op het laatste moment toch besloot om in het bedrijf te stappen, maar hij is vooral heel trots en blij dat zij voortzet wat hij is begonnen.

Boordevol plannen

Martina ziet de toekomst zonnig in en ze zit boordevol plannen. Zo moet het huis worden gerenoveerd en wil ze een gedeelte verhuren als vakantieverblijf met paardenstalling. “Het zou fantastisch zijn als mensen hier kwamen om met hun paard de omgeving te verkennen.”

Imke Harms bij Martina   

Auteur Imke Harms (26) groeide op in het Noorden van Duitsland. Haar ouders hebben een akkerbouwbedrijf, maar Imke weet nog niet of ze het wil overnemen. Ze studeerde agrarische wetenschappen en liep stage op verschillende bedrijven door heel Europa. Ze merkte dat in de sector vooral mannen aan het roer staan. Daarom besloot ze specifiek op zoek te gaan naar vrouwen met een eigen bedrijf. Door overal twee weken intern te gaan, wilde ze het agrarsiche vrouwenleven in andere landen zelf ondervinden en zo ontdekken of het ook iets voor haar is. Haar ervaringen bundelt ze in een boek dat in december is uitgekomen. Boerderij publiceert enkele verhalen.

➤   Meer over Imke is te lezen op haar website

Dit is een artikel in de Boerenleven-rubriek 'Boerin'. Meer verhalen uit deze rubriek vind je hier.

Beheer
WP Admin