Boerin Filz: meer dan alleen producten telen

Tijdens een stage in Australië, realiseerde de toen 18-jarige Marion Filz zich dat ze naar huis wilde om het ouderlijke akkerbouwbedrijf voort te zetten en wel op biologische wijze. Haar ouders waren niet enthousiast maar aangezien geen van de andere kinderen geïnteresseerd was in het bedrijf, zette Marion door. Dat was in 1997. Nu, 20 jaar later, heeft ze naam gemaakt als biologische en culturele boerderij Zum Grünen Baum am Lebendigen Acker ofwel: ‘Naar de groene boom in de levendige akker.’

De gewassen die ze op 2 hectare verbouwt, verkoopt ze deels op de markt in Wenen en deels op boerderij. Ze biedt kookcursusssen aan en lunches. Het aanbod is breed, zo worden er ook veganistische taarten en koeken geserveerd. Bovendien is elke vrijdag de boerderijwinkel open.

Tekst gaat verder onder de foto

Marion Filz. – Foto: Imke Harms

Hulp van vrijwilligers

Marion kan alles allang niet meer alleen aan. Voor het koken, bakken, het runnen van de boerderij met al het veldwerk, komen zo’n 20 vrijwilligers uit de omgeving haar regelmatig helpen. Sommigen wonen 50 kilometer verderop, maar komen toch omdat ze worden aangetrokken door Marion. “Als kind al vergezelde ik mijn ouders naar de markt in Wenen. Ik genoot ervan onze goede verse producten aan de man te brengen. Toen kon ik me nog niet voorstellen dat mensen later graag naar mij toe zouden komen om te helpen en mijn producten te kopen.”

Veel vrijwilligers komen al jaren naar de boerderij en ze brengen allemaal hun eigen vaardigheden mee. “Een van hen decoreert bijvoorbeeld graag met bloemen. In mijn tuin kan ze zich uitleven en met haar decoraties schept ze meteen een vrolijke sfeer voor de andere medewerkers en voor de gasten.”

Tuintherapie aanbieden

Om het teeltseizoen te verlengen en meer producten aan te kunnen bieden, zou Marion graag een foliekas aanschaffen. Om de investering te kunnen dragen, heeft een van de medewerkers haar een lening toegezegd. Dat vinden ze hier niet vreemd; rondom de boerderij is een hele gemeenschap ontstaan van mensen die elkaar en Marion ondersteunen. De plannen maakt ze echter zelf.

Zo wil ze in de toekomst behalve een foliekas ook therapie in haar boerderijtuin gaan aanbieden onder de noemer ‘Green Care.’ De tuin moet daarvoor omgetoverd worden in een plek met veel bloemen, fruitbomen en –struiken, een insectenhotel en beschutte hoekjes om te zitten. Mensen met persoonlijke problemen kunnen baat hebben bij een dergelijke rustgevende omgeving. Twee jaar geleden rondde Marion een opleiding of tot tuintherapeut zodat ze de therapie zelf kan geven.

“Er is behoefte aan, het aantal mensen met burn-outgerelateerde klachten neemt toe, ik kan wat betekenen bij de preventie van mentale problemen. Nu al krijg ik hier regelmatig mensen uit de stad die op adem willen komen en nieuwe kracht willen opdoen voor hun leven of hun carrière. Dat wil ik als concept in mijn bedrijfsvoering integreren.”

Marion zal voor al haar plannen de komende jaren meer tijd en energie hebben. Haar dochters zijn nu vijf en negen jaar en redden zichzelf steeds beter. Dat maakt dat Marion zich meer op haar bedrijf kan gaan richten. Echtgenoot Lukas speelt ook een rol, hij verplaatst zijn beroep als psychotherapeut meer en meer naar de boerderij.

Bureaucratie

Uitdaging genoeg dus, maar de meest pittige is de bureaucratie. Er gaat veel tijd zitten in de regels rondom hygiëne, veiligheid en controles. Vooral de professionele keuken, nodig voor het aanbieden van warme maaltijden, en de uren die de werknemers maken, zorgen voor stapels papierwerk. Soms loopt ze dan ook tegen haar grenzen aan. Dan gaat ze één, soms twee uur het land op of de tuin in. Dat geeft nieuwe energie zodat ze er weer tegenaan kan.

Marion zou het hoe dan ook niet anders willen. Haar bedrijfsconcept is zo ontwikkeld dat ze er haar liefde zowel planten als mensen in kwijt kan. “Landbouw is meer dan alleen producten telen.”

Auteur Imke Harms (26) groeide op in het Noorden van Duitsland. Haar ouders hebben een akkerbouwbedrijf, maar Imke weet nog niet of ze het wil overnemen. Ze studeerde agrarische wetenschappen en liep stage op verschillende bedrijven door heel Europa. Ze merkte dat in de sector vooral mannen aan het roer staan. Daarom besloot ze specifiek op zoek te gaan naar vrouwen met een eigen bedrijf. Door overal twee weken intern te gaan, wilde ze het agrarsiche vrouwenleven in andere landen zelf ondervinden en zo ontdekken of het ook iets voor haar is. Haar ervaringen bundelt ze in een boek dat in december is uitgekomen uitkomt. Boerderij publiceert enkele verhalen. ➤   Meer over Imke is te lezen op haar website