1953: drukte bij de dorskast

Rechts op de achtergrond zijn nog schoven graan te zien die staan te drogen.

Zoals de hele graanoogst, was ook dorsen iets waar veel mensen bij nodig waren. De schoven werden stuk voor stuk bovenaan in de trechter van de dorskast gegooid. Daarbinnen was een mechaniek van walsen, cilinders en zeven aan het werk om de korrels uit de aren te krijgen. De korrels kwamen via een goot weer uit de machine, waar ze in een jutezak werden opgevangen. Bij die opvang moesten mensen staan om ‘af te zakken’. Dat hield in: volle zakken dichtbinden en wegleggen, en er nieuwe onder hangen. Intussen werden de volle zakken op klaarstaande wagens geladen.

Dorskasten konden niet zelf rijden. Ze werden meestal voor een bepaalde tijd op één plek neergezet. De boeren kwamen dan naar de dorskast toe, in plaats van andersom. – Foto: Misset

Het stro werd in balen geperst met een zogeheten paardenkop; de perser bewoog dusdanig op en neer dat hij iets weg had van een paardenkop. Dradenstekers aan de zijkanten van de pers staken ijzerdraad of naalden met touw van de ene naar de andere kant, om de balen te binden.

Dorskasten werden aangedreven vanaf een stationair draaiende trekker, via een lange aandrijfriem.