‘We hebben echt samen goed vooruit geboerd’

Geert (55) en Wiesje (50) Roosjen uit Bronneger (Drenthe) hebben samen een akkerbouwbedrijf van 85 hectare. Geert weerkt daarnaast twee dagen per week voor graszodenbedrijf Queens Grass. Ze hebben twee thuiswonende kinderen: Marijke (22) en Gert-Jan (19).

Geert

“Wiesje is gezellig, heel actief en ontzettend zorgzaam. Zij regelt alles wat er op het bedrijf en privé aan papierwerk is. Ik heb dyslexie en aan mij is dat echt niet besteed, ik ben erg blij dat zij dat graag doet. Ik trek daar zó mijn handen van af, dat ik soms niet eens weet wat er op de bank staat. Als ik ergens in wil investeren, moet ik soms eerst informeren of het er überhaupt wel inzit.

Lange tijd heeft Wiesje, naast alles wat ze hier doet, ook nog twee dagen per week bij een tandarts gewerkt. Ruim een jaar geleden is ze daar na een burn-out mee gestopt. In de tijd erna heeft ze veel kransen en bloemstukken gemaakt. Dat doet ze nog steeds en die verkoopt ze tegenwoordig eigenlijk steeds meer. Dat past precies bij haar actieve aard. Daarbij is ze echt een buitenmens. Ze kijkt haast nooit televisie, doet het huis, de tuin, het erf en de stallen van onze paarden. En als ik ’s avonds thuiskom, vraagt ze ook geregeld of ik nog even meega een eindje met de hond lopen.”

“Nu de kinderen groot zijn hebben we een heel ander ritme. We nemen meer tijd voor spontaan een eind fietsen, of even ergens een terrasje pakken. Ik moet daarvoor soms wel even omschakelen. Ik denk dan dat het raar is dat ik doordeweeks overdag ga fietsen. Dan reageert ze heel laconiek: ‘Ach wat, je hebt nu toch tijd? En je werkt toch ook vaak ’s avonds?’. Ja, dan kan ik niets anders dan haar groot gelijk geven. En van die kleine uitstapjes kunnen we beiden erg genieten.

Onze eerste zoen was 30 jaar geleden in discotheek Het hof van Rolde. En 28 jaar geleden zijn we op de boerderij komen wonen. Dat vertelde Wiesje me trouwens, dat had ik niet zomaar paraat. Ze woonde bij me in de straat en ach, we spraken elkaar wel eens en dat was altijd wel gezellig, maar verder speelde er jaren niets. Totdat mijn verkering uitging en er tussen ons ineens een vonk oversloeg.”

“Zoals wij begonnen zijn, een leuk gezin hebben opgebouwd en in de loop der jaren grond hebben bijgekocht en de boerderij hebben verbouwd, dat hebben we maar mooi samen gedaan. Ik ben trots op haar rol daarin. We hebben echt samen goed vooruit geboerd. We zijn het natuurlijk niet altijd met elkaar eens, maar we komen er altijd wel uit. En als het nodig is dan biedt een van ons even excuses aan.”

Geert en Wiesje Roosjen – Foto: Hans Banus

Wiesje

“Geert is open, sociaal en kan met iedereen goed overweg. Of hij nu de koningin voor zich heeft of de buurman, hij is gewoon zichzelf. Heerlijk vind ik dat! En als ik over de droogte inzit, zegt hij: ‘Wies, het komt wel goed!’ Hij zit er ook wel mee, maar ziet geen nut in zich hardop zorgen maken.

We hebben de verdeling dat ik veel met en voor het gezin doe en alle papierzaken voor mijn rekening neem. In de tuin neemt hij de grote klussen voor zijn rekening. Hij wil hard werken, maar ook genieten. Dat kunnen we beiden van de simpele dingen: wandelen, fietsen, even ergens een hapje eten. Zijn werk is zijn hobby, maar hij zet daarvoor tegenwoordig niet meer alles opzij. Ik merk dat naarmate we ouder worden, genieten naar de voorgrond komt. Vroeger had hij bijna nooit tijd om mee te gaan naar uitjes of vakantie. Tegenwoordig komt hij zelf met de vraag of we iets zullen gaan doen. Ik denk dat dat komt doordat we meer hebben meegemaakt, dat vrienden of kennissen zijn overleden, of door andere heftige gebeurtenissen. Daardoor ga je toch anders in het leven staan.”

“In zijn drukke tijd was hij trouwens wel altijd te vinden in de manege waar onze zoon en dochter paardreden. Hij is altijd erg betrokken en actief.

Ik vind het heel mooi dat hij het bedrijf nog heeft en dat het goed gaat. Hij runt het al vanaf zijn vijftiende. Toen kreeg zijn vader in korte tijd twee beroertes, raakte half verlamd en kwam in een verzorgingshuis waar hij niet meer is uitgekomen. Geert wilde hoe dan ook het bedrijf overnemen en heeft het op die leeftijd voor een groot deel zelf gedaan, met hulp van een vriend en familielid. Hij heeft zó gevochten! Ik heb grote bewondering voor zijn doorzettingsvermogen en drang om te doen waar zijn hart ligt.”

“Zeker in het begin toen we net samenwoonden, hadden we het financieel best moeilijk. Maar daar zijn we toch maar mooi samen doorheen gekomen. De emotionele waarde van het bedrijf is groot, en daar doe je het toch voor. Ik sta al met al denk ik iets moderner in het leven dan hij. Hij heeft volgens hem bijvoorbeeld nooit nieuwe kleding nodig en ik moet hem pushen om nieuwe machines of trekkers te kopen met moderne snufjes. Die schrikken hem een beetje af. Uiteindelijk komt dat wel goed, maar de drempel is wat hoog.”