Joska de Vos - Foto: Reina de Vries BoerenlevenAchtergrond

‘Met paarden weet je waar je aan toe bent, koeien blijven onberekenbaar’

Zelf heeft ze een paardenbedrijf, haar vriend is melkveehouder 60 kilometer verderop. Vanwege de afstand verhuist Joska de Vos haar bedrijf gedeeltelijk. “Het is best een tweestrijd.”

In rijbroek en T-shirt zit Joska aan tafel. Ze vertelt dat zij nu een jaar of twee met Egbertjan bij het melkveebedrijf in Wezup (Drenthe) woont. Dagelijks reist ze met haar hond op en neer naar Peize, waar ze op haar ouderlijk bedrijf haar eigen trainingsstal runt. Deze zomer verhuist Joska een deel van de paarden plus elf paardenboxen naar Wezup.

Joska: “Als de enorme klus van het verhuizen en weer opbouwen van de paardenboxen is geklaard, ga ik een periode van alles doen op de melkveehouderij. Ik wil graag alles proberen om te zien wat ik op het bedrijf leuk vind: kalfjes en koeien voeren, kaas maken, de administratie verzorgen rondom de vergister, maar ook een tijdje meewerken bij de zorgtak van het bedrijf. Mijn schoonfamilie geeft me daar ook alle ruimte en tijd voor. Dat vind ik heel fijn. Daarnaast blijf ik paarden zadelmak maken en paarden fokken. Of ik in Wezup verder ga met lesgeven, dat zien we vanzelf, maar dat zal niet meteen gebeuren.”


Fokkerij koeien aantrekkelijk

Een onderdeel van het melkveebedrijf dat haar in elk geval aantrekt, is de fokkerij van de koeien. “Daar ga ik me zeker in verdiepen. Nu wordt de stierkeuze grotendeels met de computer bepaald, maar met de paarden streef ik er altijd naar iets te fokken waarvan mijn onderbuik volmondig ‘ja!’ roept. Dat zou ik bij de koeien ook graag doen.” Ook het papierwerk van de vergister trekt haar wel aan. “Dat is voornamelijk sorteren en dat vind ik heerlijk om te doen.”

Joska benadrukt dat ze het belangrijk vindt om onderling duidelijke afspraken te maken over wat er op een dag moet gebeuren. Zo wil ze goed overzicht houden, ongeacht welke taken van de boerderij ze op zich zal gaan nemen. Een uitgebreide toekomstplanning is er niet. “We zien alles namelijk van dag tot dag. De ervaring leert dat als je met dieren werkt, dagen vaak toch anders gaan dan gedacht.”

Koeien nog steeds lomp

Buiten de deur werken, ziet Joska nog niet zo snel gebeuren: “Ik kan me niet indenken dat ik op het bedrijf niet iets vind waarin ik me kan vinden. Er is op de boerderij zo’n variëteit aan werkzaamheden, daar zit zéker iets tussen. En er is echt veel werk, we maken alleen al twee tot drie keer per week kaas. We geven daarin ook workshops en er zijn rondleidingen te boeken voor groepen.”

‘Als je met dieren werkt, gaan dagen vaak toch anders dan gedacht’

Koeien, hoe interessant Joska ze ook vindt, zijn voor haar dieren waar ze aan moet wennen. “Vroeger vond ik koeien ronduit eng en ik vind ze nog steeds lomp. Als het jongvee tijdens het opstrooien in de stal als een kip zonder kop gaat rondrennen, dan voel ik me echt niet veilig. Met paarden weet je waar je aan toe bent, koeien blijven voor mij onberekenbaar. Maar het werken met koeien went en het gaat steeds beter.”

Tweestrijd

Hoewel ze graag op het melkveebedrijf woont, zorgt de verhuizing van haar eigen bedrijf wel voor een behoorlijke tweestrijd. “Mijn ouderlijk bedrijf in Peize is mijn thuis. Ik was daar eigenlijk altijd al boerin, maar dan met schapen en paarden. Ik heb vanaf dat ik heel klein was mijn vader met de schapen geholpen en molk al zelfstandig toen ik vier jaar was.”

“Mijn ouders hebben me ook enorm bijgestaan bij het opzetten van mijn paardenbedrijf. Er is extra land bij gekomen en een heel complex met paardenboxen en een binnenbak. Toch vinden ze het geweldig dat Egbertjan en ik onze bedrijven op één locatie gaan samenvoegen. Dat zij me zo steunen, maakt het voor mij wel iets makkelijker.”

Welbeschouwd raakt Joska door de verhuizing minstens de helft van haar bedrijf kwijt. “Mijn lesklanten zullen geen 40 minuten gaan rijden voor een wekelijkse les. En dat is ook niet erg, het biedt immers kansen voor weer nieuwe activiteiten. Maar het is hoe dan ook wel een grote verandering en daar zal ik aan moeten wennen.”

‘Werken met paarden voelt als hobby, dat zal met het melkvee ook zo gaan denk ik’

Dingen doen op gevoel

Voor Joska zijn paarden heel belangrijk in haar leven. Ook belangrijk is dat ‘dingen gaan zoals ik voel dat goed voor me is.’ Over het belang van leven volgens je gevoel is ze heel stellig: “Dat is voor mij ook de reden dat ik zelfstandige ben geworden. Dan kan ik werken op je eigen manier en kan ik doen wat ik wil. Mijn werk met paarden voelt niet als werk, het voelt als hobby. Ik verwacht eigenlijk dat dit met het werk op het melkveebedrijf net zo zal gaan voelen.”

Dit is een artikel in de Boerenleven-rubriek 'Boerin'. Meer verhalen uit deze rubriek vind je hier.

Beheer
WP Admin