‘Thuiszitten met zwangerschapsverlof is lastig’

Twee goudblonde kindertjes eten aan tafel hun appeltje. Thije zegt ‘melken’ en ‘trekker’, zijn zus Myrthe vraagt of de verslaggever thuis ook diertjes heeft. Zelf hebben ze er een heleboel. Naast de 135 melkkoeien zijn er honden, een konijn, cavia, kippen en pony’s. Het kleinvee is voornamelijk de hobby van hun moeder Judith. Zij had eigenlijk het plan om de melkveehouderij van haar ouders, dichtbij Raalte, over te nemen. Ze overwoog er een zorgtak bij op te zetten, was daar al een beetje mee begonnen. Het liep echter anders nadat ze Menno leerde kennen. Hij had namelijk een bedrijf in Ter Idzard en omdat dat iets groter was dan haar ouderlijk bedrijf, besloot ze te verhuizen, de liefde achterna.

De overstap was pittig. Ze was gewend aan bossen, hier vindt ze het landschap maar vlak. Los daarvan liet ze haar ouders achter, het bedrijf, haar vrienden en kennissen en haar werk dat toen vlakbij was, maar waarvoor ze nu een uur moet rijden. Die baan opzeggen was echter geen optie. “Ik begeleid studenten die een paraveterinaire opleiding doen, geef les over schapen- en geitenhouderij en ik heb nog wat organisatorische taken. Allemaal heel erg leuk. Ik zou dan ook nooit alleen op de boerderij willen werken. Ik wil er een baan bij, voor de brede blik en het contact met mensen.”

Dat ze inmiddels al een paar weken thuis zit met zwangerschapsverlof, valt niet mee. “Voor school was ik drie dagen overdag bezig, plus nog verschillende avonden. Dan zat ik lessen voor te bereiden of dingen na te kijken. Het werd zomaar elf uur en dan dacht ik: o ja, ik zou nog stofzuigen.” De dagen dat ze vervolgens thuis was, zaten daarom bomvol. “Dan ging ik naar het consultatiebureau, deed de boodschappen, poetste het huis, dat soort dingen. Even zitten met een boekje? Haha, nee, daar heb ik de rust niet voor.”

Dingen uit handen geven, vindt ze lastig. “Ik doe alles het liefste zelf. Niet omdat ik denk dat een ander het niet kan. Het is meer dat ik anderen niet met mijn werk op wil zadelen.”

Niemand was dan ook verbaasd dat ze ineens ’s avonds op de bank in slaap viel. “Daar baalde ik van, dat was me nog nooit overkomen en ik wilde nog zoveel doen.” De vermoeidheid was echter niet terug te voeren op alle drukte, maar bleek een gevolg van haar schildklier die te traag werkt en waarvoor ze medicijnen gebruikt. “Maar door de zwangerschapshormonen was de balans weg. Toen die weer hersteld was, had ik weer energie.”

Babykamer nog niet af

Dat alles had wel tot gevolg dat de babykamer nog niet af is. Terwijl ze vermoedelijk over een week al zal bevallen van hun derde kindje. “Maar we hebben wél alles al in huis.”

Dat huis is volledig verbouwd, geverfd en voorzien van een nieuwe keuken. Sinds 1,5 jaar woont Judith er met haar gezin, daarvoor woonden ze in het dorp. “Toen zag ik Menno veel minder. Nu kunnen we als gezin meer samenzijn, dat vind ik fijn. Ook hebben we in dit huis meer ruimte, wel zo handig met twee kleine kinderen en straks drie.”

Judith geniet ervan, maar ze ziet ook wat er allemaal nog gebeuren moet. “De tuin ligt op zijn kop, we zijn hem aan het herinrichten, maar dat ligt nu een beetje stil. En er moet een hek komen voor de kinderen. Pas was het zulk mooi weer en waren we veel buiten. Maar Thije liep steeds naar achteren, zodra hij een shovel hoort, is hij weg. Zo eng, want ik red het niet meer om steeds achter hem aan te rennen. Menno is al begonnen met het hek, maar het is nog niet helemaal af.” Hoe dat moet als de baby zich binnenkort aandient? Ze haalt haar schouders op: “We zien wel, ik maak me niet zo snel druk.”

Volop ideeën voor de toekomst

Voor straks, als de kinderen groter zijn en ze meer tijd heeft, heeft ze al volop ideeën. De kans is groot dat die ook werkelijkheid worden, want wat ze in haar hoofd heeft, moet en zal gebeuren. “Ik zou best iets met bloemsierkunst willen doen. En leren fotograferen, ik ben me op internet al aan het oriënteren.” Verder zou ze haar sportieve activiteiten weer op willen pakken. “Ik wandel graag met de honden, ik mag ook graag met de motor weg, even lekker racen.”

En meewerken op de boerderij? “Mijn schoonouders werken nog mee, er is dus arbeid genoeg. Maar in de toekomst zou ik dat graag doen.”

Op 20 juni is Judith bevallen van dochter Vera. Ze woog bij haar gebooorte 3.640 gram en is kerngezond.