‘Dolle boel met uitgebroken pinken’

Na een feestje tref ik uitgebroken pinken op de weg. Ze maken er een dolle boel van. Ze vangen is een hele klus.

Ik rijd terug van een feestje en luister naar de radio. Het gaat over de formatie. Plotseling zie ik witte vlekken in het schijnsel van mijn koplampen. Het duurt even voor ik me realiseer dat het pinken zijn. Ze zijn ontsnapt uit de stal en nu op weg naar het dorp. En de snelweg.

Nee! denk ik, nee hè! Ik heb zó’n zin om nog even op de bank te liggen. Een laatste glaasje wijn. Beetje zappen.

Samen achter het vee aan rennen

Mijn man is al lang in diepe rust en moet morgen om 4 uur melken. Ik, daarentegen, kan uitslapen en heb de hele avond plezier gemaakt. Het lijkt daarom niet meer dan fair dat ik deze klus ga klaren. Alleen gaat me dat echter nooit lukken, maar misschien kan onze medewerker helpen? Ik zag bij hem nog licht branden.

‘Wie denkt dat koeien suf zijn, heeft het mis’

Even later rennen we gezamenlijk achter het vee aan.

Wie denkt dat koeien suffe dieren zijn, heeft het mis. En dan zijn pinken natuurlijk ook nog de pubers onder de koeien. Ze maken er vannacht in ieder geval een feestje van: lekker door de bosjes rauzen, met een clubje heel intimiderend richting spoorwegovergang hollen, op de kuilbult klimmen, het kan niet op.

Zijn HF-koeien makker?

Misschien dat Holstein Frisians makker zijn? Ik vraag het me af, omdat dit allemaal drieweg-kruisingen zijn: Holsteins gekruist met Blaarkoppen, maar soms ook Jersey of Brown Swiss. Kruisingen zijn taaier en hebben minder zorg nodig dan raszuivere dieren. Ik vind ze ook mooier: niet zo knokig als Holsteins en ze hebben prachtige koppen, met heel eigen gezichtsuitdrukkingen. Het is een fascinerende mengelmoes.

Eigenlijk zien ze er modern multiculti uit en daar houd ik van. Dat is overigens ook de reden waarom ik de huidige kabinetsformatie zo spannend vind: de meeste mensen voelen dat anders, die vinden verscheidenheid maar lastig.

‘Dan zie ik een pink, die door het donker wordt opgeslokt’

Dan zie ik een pink, helemaal alleen, het weiland in rennen. Ze wordt al gauw door het donker opgeslokt.

“Waarom blijf je niet bij je soortgenoten?”, foeter ik luid: “Je bent een kuddedier, verdorie! Wilders zou wel raad weten met jou. Rutte trouwens ook. Doe normaal!”

Met suède hakjes in de drek

Op hetzelfde moment stap ik met mijn suède hakjes in een drekpoel. Het koude water bekruipt mijn voeten en mijn hoofd duizelt, hoewel ik toch echt maar 2 drankjes heb gehad.

Wilders heeft trouwens ook wat van een kruising. Ha! Die gedachte – het bizarre van de hele zaak – vrolijkt me weer op. Daarbij: deze pinken zijn gewoon uit hun doen, kruising of niet.

“Heu heu!”, roep ik en keer, net op tijd, een lichtbruin exemplaar, met opvallend schuine ogen.

Uiteindelijk krijgen we alle dieren op stal. Ik ben doodmoe en ga meteen naar bed. “Leuk feestje?”, mompelt mijn man, als ik bij hem onder de wol kruip. “Ja hoor, dolle pret”, zeg ik. Druk een kus op zijn achterhoofd en knip het licht uit.