Strakke ploegvoren

De ploeg op de foto is een variant op een wielploeg, een relatief eenvoudig werktuig dat boeren voor 16 gulden bij de plaatselijke smid konden laten maken. Wie goed kijkt, ziet dat de ploegscharen plat zijn en niet gekruld. Een dergelijke vorm schoof de grond eerder opzij dan dat een ploegvoor helemaal omgekeerd werd. Deze ploeg door de grond trekken, kostte veel paardenkracht. Op kleigrond waren er minstens drie of vier paarden bij nodig.

Tekst gaat verder onder foto.

De ploegscharen van deze ploeg waren plat in plaats van gekruld. Op deze manier ploegen, kostte veel paardenkracht. – Foto: Misset

Geen wonder dat de Arendploeg op de zware grondsoorten aansloeg. Dit type was rond 1860 vanuit de VS naar Nederland gehaald en luidde een nieuw ploegtijdperk in. Hij had namelijk gekrulde ploegscharen. Die keerden de grond helemaal om en tegelijk ging dat ook nog eens een stuk lichter. In plaats van drie of vier paarden, waren er nog maar twee nodig. Dat scheelde in de kosten.

Een ploeg kostte wel 40 gulden

Op zandgronden sloeg het nieuwe ploegen aanvankelijk niet aan. Zo’n ploeg kostte namelijk wel 40 gulden. Op te brengen door de rijkere kleiboeren, maar niet voor de arme zandboeren. Kleiboeren konden er bovendien paarden mee uitsparen. Bedrijven op de zandgronden bezaten vaak maar één paard, zodat investeren in een moderne ploeg voor hen niet veel zin had.