Stal met koeien op groot melkveebedrijf (archiefbeeld). - Foto: Hans Prinsen BoerenlevenOpinie

‘Heisa over komst groot melkveebedrijf’

Vlakbij mijn huis komt een groot melkveebedrijf, ondanks massale tegenstand. Heb je dan als boer een bord voor je hoofd of ben je juist top-ondernemer?

Als ik met 2 zware boodschappentassen de supermarkt uit kom, word ik aangesproken door iemand met een formulier en een pen. Als er iets is waar ik nu géén zin in heb, is een handtekening zetten voor de Dierenbescherming, Unicef of het KWF. Allemaal nobele doelen, maar niet nu. “Ik wil niks”, zeg ik als de formulierenman op me af komt. Die trekt zijn wenkbrauwen op: “O, dus u bent vóór de megastal?”

Dan is toch mijn interesse gewekt. “Hoezo ben ik ergens voor?” “Nou, als u niet wilt tekenen dat u tegen bent, dan bent u dus voor.” Dat vind ik een merkwaardige redenatie. Ik ben nergens voor en ik ben ook niet tegen.

Melkveebedrijf met 300 koeien en jongvee

Waar het over gaat, weet ik wel. Vlakbij is een melkveebedrijf gepland. 500 koeien komen er, zegt de man die van de tegenpartij is. Ik weet dat dat niet waar is. De bedoeling is er 300 koeien te melken, de rest is jongvee. De gemeente heeft het over kalfjes, dat klinkt schattiger. Maar de tegenpartij laat zich niet misleiden: een rund is een rund, of het nou groot of klein is en 500 op een kluit, dat vinden ze te veel.

‘“Waarom eigenlijk?” vraag ik en terwijl ik het vraag, weet ik dat ik me in een moeras begeef’

“Waarom eigenlijk?” vraag ik en terwijl ik het vraag, weet ik dat ik me in een moeras begeef. Een moeras vol met argumenten als:

  • verminderd dierenwelzijn;
  • hoge fijnstofuitstoot;
  • enorme fosfaatproductie;
  • de vele melktransporten plus de trekkers die voortdurend gras maaien en inkuilen;
  • o ja, en de lichtoverlast;
  • en wist ik wel hoe gróót zo’n koeienstal eigenlijk is?
  • En ik vond toch zeker ook dat dat niet paste in een kleinschalig landschap?

Omwonenden zouden amper iets merken van het bedrijf, dat rondom volledig in groene beplanting zou worden weggewerkt

In de plaatselijke krant stond een taai stuk van de gemeente. Alle processen waren zorgvuldig doorlopen, de MER was binnenstebuiten gekeerd, de GGD had het fijn stof beoordeeld, het was allemaal dik in orde, de omwonenden hoefden zich écht geen zorgen te maken. Ze zouden amper iets merken van het bedrijf, dat rondom volledig in groene beplanting zou worden weggewerkt. De tegenpartij merkte op dat ze daar in de herfst en de winter niet veel aan hadden.

Als je alleen naar emoties kijkt, kan er niks meer […]; maar mag je zoveel emoties passeren?

Een paar weken na dit gesprek besloot de gemeente, ondanks de bezwaren, de vergunning toch te verlenen. Dat kwam niet onverwacht. Als er alleen naar emoties gekeken wordt, kan er nergens meer iets. Toch vind ik het een overwinning met een zwarte rand. Mag je zoveel emoties echt passeren? Was er geen alternatief mogelijk?

Het probleem is dat de buurt gewoon niet wíl

Voor boeren is de weerzin onbegrijpelijk, ze voldoen aan alle regels en voorwaarden, wat is dan het probleem? Het probleem is dat de buurt het gewoon niet wil. Getuigt het van ondernemerschap als je dan toch je plan doorzet of heb je dan juist een bord voor je hoofd? Hoe kun je met plezier werken als zovelen tegen de komst van je bedrijf zijn? Het lijkt me niet eenvoudig. Ik vermoed dat het nog lang onrustig blijft in het dorp.

Beheer
WP Admin