1941: trekkers liepen op houtgas

Het principe was, kort door de bocht, als volgt: door hout te verhitten zonder dat er zuurstof bij kan, ontstaat gas. Dit werd in een generator, via een systeem van allerlei filters ontdaan van ongewenste stoffen, waardoor een schoon gas overbleef. Het rendement vergeleken met benzine was wel lager, maar dat nam men in de oorlogsjaren voor lief. Het was toen houtgas of geen gas. Ook trekkers met een zogenoemde eenheidsgenerator, konden erop lopen. (Zie video hieronder.)

Dat houtgas een alternatief kon zijn voor benzine, was allang bekend. Het kon zelfs voordeliger zijn. In de landen om ons heen werd er dan ook veel gebruik van gemaakt. Dat het in Nederland niet van de grond kwam, lag aan de fiscus. Een houtgaswagen viel namelijk in de belastingklasse van de dieselwagens. Daarvoor moest een kwart meer belasting worden betaald. Toen de brandstof in de oorlog schaars werd, werd deze regel afgeschaft.

Houtzagen voor de houtgasgenerator in 1941. Dat een tractor op houtgas minder snel kon, was niet erg. Het ging volgens de houtbranche immers niet om snelheid, maar om bedrijfszekerheid. – Foto: Misset

De Nederlandse Bosbouwvereniging voorzag in 1940 een grote toekomst voor houtgas, omdat benzine en diesel ook na de oorlog wel eens flink duur konden blijven. En hout? Dat was er zat, alleen was er nooit waarde aan toegekend. Veel hout dat na het rooien niet werd gebruikt, werd als afval gezien.