‘Het stroomlijnen van baan, gezin en bedrijf komt op mij neer’

Linda’s ouders hadden melkvee en als kind moest ze regelmatig meehelpen, bijvoorbeeld met pinken halen. Die liepen soms een kilometer verderop en dat vond ze niet leuk. Linda dacht: dát wil ik later niet. Het bedrijf zat in Delft, maar toen het verplaatste naar Noord-Holland, veranderde die gedachte niet. Tot ze William ‘serieus leuk’ begon te vinden. “Hij is de neef van mijn beste vriendin. In de kroeg sloeg de vonk over. Dat hij thuis een boerderij had, ach, nou ja. Mijn voornemen heb ik toen maar laten zitten.”

Ze startte met een studie bouwkunde, terwijl de verkering aanbleef. “Ik woonde thuis, met samenwonen was ik niet bezig. Tot William me op een avond belde en zei: ‘Mijn ouders hebben een huis in het dorp gekocht, kom jij straks bij mij wonen?’ Ik schrok me een hoedje. Ik was net 22 en zover was ik nog helemaal niet. Maar ik deed het toch.”

Het begin viel niet mee. “Niets was echt van ons, alleen het bed en de bank. Die hadden we samen gekocht. Voor de rest stond alles er al. De boerderij was oud en verzakt en zou worden gesloopt. Daarom verbouwden we er ook niets aan. Maar ik voelde me daardoor ook niet echt thuis.” Bijna vier jaar wonen ze in het huidige, nieuwgebouwde huis. “Ik heb het zelf ontworpen.”

Beweeg over de iconen voor meer informatie.

Toen Linda op de boerderij kwam wonen, riep ze dat ze de administratie wel wilde doen. Ze springt bij waar nodig, maar van die administratie is het nog niet gekomen. “Het ligt gecompliceerd, met twee bedrijfslocaties. En daar komt bij: ik heb mijn eigen baan en de zorg voor twee kleine kinderen. Die komt op mij neer, net als de huishouding. William heeft daar echt geen tijd voor. Hij melkt in een 2×5-melkstal en dat kost best veel tijd. Pasgeleden hebben we de knoop doorgehakt dat er twee melkrobots komen. Dan kan William flexibeler zijn.”

Linda kijkt daar erg naar uit. Het is namelijk een heel georganiseer om gezin, baan en bedrijf goed te stroomlijnen. “Dat regelen komt volledig op mij neer en daar word ik weleens kriegel van. Maar ja, het is de consequentie van het hebben van een boerderij. Tenminste, dat is hier zo.”

“Een andere consequentie is dat er van mij wordt verwacht dat ik voor eten zorg tijdens de gras- en maisoogst. Meestal krijg ik een soort mededeling dat er zoveel mensen extra mee-eten. William zegt er dan bij dat het ‘heus niet zoveel extra werk is’, maar het moet wel tussendoor. Laatst wilde hij me ontlasten door te zeggen dat ik ook best iets van de Chinees kon halen. Maar voor ik met twee kindjes heen en terug ben, heb ik al zelf gekookt.” Apart op stap voor extra boodschappen hoeft ze in zulke gevallen niet te doen. “In de voorraadkast staat genoeg voor wel twee weken en ook de vriezer zit altijd vol.”

Op woensdag en vrijdag is ze thuis. Dat zijn de dagen dat ze het huis schoonmaakt en de was wegwerkt. “Boodschappen doe ik vaak op de terugweg vanuit mijn werk. Dat gaat sneller dan wanneer ik eerst de kinderen in de auto moet laden. De kleine huishoudelijke werkjes lukken wel, maar de grotere dingen blijven soms liggen. Als ik bijvoorbeeld ramen sta te lappen, kan het zijn dat ik pas halverwege ben, als Lotte begint te huilen. Dan kan ik niet verder. Over hulp in de huishouding heb ik weleens nagedacht, maar ik wil het toch liever niet. Ik ben erg zuinig op mijn spullen en ik heb graag dat alles precies gebeurt op mijn manier. Ja, ik ben best wel een controlfreak.” Ze lacht er zelf om: “Niet echt een handige eigenschap voor op een boerderij.”

Waar ze veel plezier aan beleeft, is aan tuinieren. Er is een sier- en een moestuin waar ze vaak met Wesley in bezig is. “Samen lekker knoeien.” De oogst vriest ze in. “Vroeger voetbalde ik ook veel, maar sinds ik een whiplash heb gehad, gaat dat niet meer. Sinds kort heb ik aquarobics weer opgepakt, dat gaat goed.”

Tussen de bedrijven door is ze bezig haar eigen bouwkundig tekenbureau op te zetten. Voor een aannemer maakt ze bouwtekeningen voor schuren en stallen. “Er zit geen grote druk op, daardoor kan ik het inpassen. En ik vind het heel erg leuk om te doen.”

Alles bij elkaar zijn haar dagen goed gevuld. Soms te goed. “Toch zou ik niet in een dorp willen wonen. Hier heb ik de ruimte en stilzitten kan ik toch niet.”