Rantsoen met stoppelknollen

Het verse loof liet men niet verloren gaan, ook dat werd aan het vee gevoerd. Wat niet meteen opkwam, werd met de knollen ingekuild. Niet zelden werden de dieren van deze ruwvoeders flink dun op de mest, want het drogestofgehalte bedroeg zo’n 11% bij een eiwitgehalte van ruim 30%. Bij de knollen zelf lag het drogestofpercentage tussen 12 en 20. Het eiwitgehalte bedroeg zo’n 13%.

Een vracht stoppelknollenloof in 1950. De knollen waren een nagewas. Ze werden gezaaid na de graanoogst en zolang het niet vroor, werd het loof vers gevoerd. – Foto: Misset

Een onderzoek uit 1950 naar het effect van knollen op de melkgift liet zien dat knolgevoerde koeien iets minder melk gaven dan hooigevoerde koeien. De knollenkoeien hadden echter een iets hoger vetgehalte in de melk, al was het verschil niet heel groot.

Melk rook naar knollen

Wat wel duidelijk opviel, was de geur van de melk. Bij koeien die veel knollen in het rantsoen hadden, kon de melk er flink naar gaan ruiken en er zelfs naar gaan smaken. Het effect verdween in de loop van de dag en was bij de volgende melkbeurt weer verdwenen. Tenzij de koeien opnieuw knollen hadden gehad. Het advies was daarom om vanaf zes uur voor het melken, geen knollen meer te voeren.