‘Melk is een wonder’

Gestandaardiseerde melk is heel anders dan eigen melk uit de tank. Die vind ik zelf de lekkerste.

Ik schenk melk in de pan voor de havermout. Het ziet er ietsje lichtblauw en slierterig uit. Deze melk is van eergisteren. Toen was het nog wit en romig.

Melk is een wonderlijk product. Het liefst gebruik ik melk uit de voorkoeler. Die laat zich tot een perfect schuimkraagje kloppen voor op de koffie. Melk uit de tank is blijkbaar, wat structuur betreft, anders doordat het zo snel wordt afgekoeld.

“Heb je nog boter nodig?”

Mijn boer is binnengekomen en zet een schoteltje eigele boter op het aanrecht.

“Waar komt dit vandaan?”

“Uit de melktaxi.”

“Kun je het eten?”

“Waarom niet. Het is schoon.”

Ik smeer wat op een stukje brood en neem een hap.

“Lekker!”

Toen ik net op de boerderij kwam wonen, was ik opgetogen over de continue toegang tot verse melk die dat met zich meebracht. Ik kon er dan ook niet over uit, toen ik hoorde dat veel boeren hun eigen melk niet drinken.

Ik kom niet uit een boerengezin, maar mijn ouders waren er in de jaren zeventig van overtuigd, dat niets zo gezond was voor opgroeiende kinderen als verse melk. Dus ik toog als klein meisje, iedere dag met mijn emmertje, naar de boerderij. Ik klom het trapje af naar de melkput en keek gefascineerd hoe twaalf grote glazen bollen zich vulden met schuimend wit.

“Van welke koe, wil je de melk?”, vroeg de boer dan.

Ik zocht altijd de koe uit, die in mijn ogen het mooist en het schoonst was.

Bijkomend voordeel van deze boerenmelk was dat mijn moeder de melk iedere ochtend afroomde en er heerlijke slagroom van klopte. Dat kan ik haar helaas niet nadoen, want op onze melk vormt zich geen vetlaag. Geen idee waarom niet. Misschien heeft het te maken met het feit dat onze koeien alleen gras krijgen. Dat schijnt overigens wel heel gezond te zijn. Temeer doordat wij kruidenrijk gras hebben en de minerale samenstelling van onze melk daardoor anders is.

“Jakkes, wat is dit?”

De dochter kijkt met afgrijzen naar de boter.

“Boter uit de melktaxi. Proberen?”

“Echt niet!”

De kinderen zijn niet zo dol op onze melk en de yoghurt die we ervan maken; ze vinden het er eng uitzien. Heel anders dan de gestandaardiseerde producten die je in de winkel koopt.

In de melkfabriek worden alle vetten uit de zuivel gehaald, bewerkt en weer naar behoefte, in het product teruggebracht. Zo kan het dat halfvolle melk altijd 1,5% vet bevat en er nooit een velletje op komt. Dat heeft natuurlijk voordelen, maar mijn boerenverstand zegt mij dat melk die gevrijwaard is gebleven van deze industriële processen, vast gezonder is. Mijn ouders wisten dat veertig jaar geleden al.

Ik vind onze melk trouwens gewoon de lekkerste.

En zo kom ik op mijn nieuwjaarswens voor alle boeren: dat iedereen trots mag zijn op zijn eigen, prachtige product.